Kultura błędu w szkole
Żyjemy w kulturze błędu. Szukamy omyłek, niedociągnięć w pracach uczniów, stawiamy je w centrum naszej uwagi. Podkreślamy, przekreślamy, komentujemy krytycznie. Przekazujemy uczniom w ten sposób sygnał, że błędów należy za wszelką cenę unikać, kojarzą się bowiem z niepowodzeniem, porażką. Negatywne doświadczenie błędu wpływa na samoocenę uczniów. Osłabia ich wiarę w siebie, sprawia, że – chcąc uniknąć pomyłek – nie podejmują jakiejkolwiek aktywności. A jeśli już popełnią błąd, robią wszystko, aby go ukryć…
Od kultury błędu do pedagogiki błędu
A gdybyśmy pomyśleli o błędzie jak o pierwszym kroku w drodze do sukcesu? Zastanowili się nad tym, jak wykorzystać potencjał w nim drzemiący, aby stał się drogowskazem oraz pozytywnym doświadczeniem? Czy to możliwe? Bez wątpienia tak. Już od najmłodszych lat warto kształtować u uczniów nawyk pracy z błędem. A więc nie piętnować, lecz zachęcać do analizowania własnych pomyłek i wyciągania z nich wniosków, jak nie popełnić ich kolejny raz. Kluczowa jest więc zmiana naszego nastawienia do błędów i docenienie ich edukacyjnego waloru. Jeśli dzieci dostrzegą, że mają prawo do błędu, że inni także je popełniają, poczują się bezpiecznie. Dzięki temu łatwiej im będzie podejmować ryzyko, z odwagą poszukiwać różnych – także nietypowych – sposobów rozwiązania stawianych przed nimi zadań i problemów. Warto też ograniczać tradycyjne formy oceny wyrażonej stopniem na rzecz oceniania kształtującego. Gdy nie ma stopnia, nie ma też strachu przed błędną próbą.
Przycz
...Ten artykuł jest dostępny tylko dla zarejestrowanych użytkowników.
