W poradnictwie zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży stosuje się międzynarodową klasyfikację chorób i problemów zdrowotnych ICD-10, zawierającą w części F „Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania”. Do zaburzeń najczęściej rozpoznawanych w dzieciństwie i adolescencji należą:
POLECAMY
- zaburzenia nerwicowe, związane ze stresem i pod postacią somatyczną (F40–F48), charakteryzujące się występowaniem lęków, nawracających uporczywych myśli lub czynności przymusowych, dezadaptacyjnych reakcji na ostry lub przewlekły stres – lęki, fobie;
- zaburzenia fizjologiczne (F50–F59) – zaburzenia odżywiania;
- zaburzenia rozwoju psychologicznego (F80–F89) obejmujące specyficzne zaburzenia rozwoju mowy i języka, specyficzne zaburzenia rozwoju umiejętności szkolnych (np. czytania, ortografii, umiejętności arytmetycznych), całościowe zaburzenia rozwojowe (np. autyzm, zespół Aspergera, zespół Retta);
- zaburzenia zachowania i emocji rozpoczynające się zwykle w dzieciństwie i w wieku młodzieńczym (F90–F98),
- obejmujące: zaburzenia hiperkinetyczne/zespoły nadpobudliwości ruchowej (ADHD), zaburzenia zachowania (depresyjne, opozycyjno-buntownicze), zaburzenia emocjonalne rozpoczynające się zwykle w dzieciństwie (lęk separacyjny, fobie), tiki (np. zespół Tourette’a).
Od stycznia 2022 r. ma być oficjalnie stosowana klasyfikacja ICD-11, wymieniająca ok. 250 zaburzeń uporządkowanych według 20 rozpoznanych kategorii.
Najważniejsze kryteria diagnostyczne oraz zmiany w funkcjonowaniu ucznia, które powinny budzić niepokój nauczycieli i rodziców w odniesieniu do wybranych zaburzeń zdrowia psychicznego
Zaburzenia zachowania
Należą tu zaburzenia o dość niejednorodnej diagnostyce. Kryterium wyróżniającym jest względnie stały, powtarzalny wzór zachowa...
Ten artykuł jest dostępny tylko dla zarejestrowanych użytkowników.
Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się.
