Czy widzisz siebie w swoim dziecku? O potędze efektu lustra w wychowaniu

Efekt lustra to proces psychologiczny, w którym nieświadomie przypisujemy innym ludziom (w tym przypadku dziecku) własne cechy, myśli i emocje, których nie akceptujemy lub nie jesteśmy ich świadomi. Nasze postrzeganie świata zewnętrznego staje się odbiciem naszego wewnętrznego świata. 

To, co widzimy i co nas irytuje w zachowaniu dziecka, może być odzwierciedleniem naszych ukrytych cech. Dobrze jest się nad tym zastanowić zanim dojdzie do nieprzyjemnych w danej relacji (rodzicielskiej/zawodowej/uczuciowej) zdarzeń.

Skąd może brać się efekt lustra?

Często zajrzenie w głąb siebie i zauważenie tego, co najbliżej, może okazać się dla człowieka najtrudniejszym wyzwaniem. Być może ta część nas, którą teraz wypieramy, w przeszłości została przez kogoś skrytykowana bądź wyśmiana i dlatego teraz ciężko nam się z nią połączyć. Efekt lustra powstaje, gdy zignorowaliśmy jakieś rany (np. przemoc) z przeszłości, zamiast się nimi zająć. Pozostawione i zepchnięte głęboko emocje, myśli czy zachowania nie znikają od tak – bez pracy nad nimi. Kryją się one w naszej podświadomości i wychodzą na powierzchnię, gdy się ich nie spodziewamy.

Ludzie mają w zwyczaju żyć z jakąś wersją samych siebie stworzoną w ich głowach. Jednak otoczenie może „przejrzeć” człowieka i dostrzec w nim te cechy, które stara się ukrywać nawet przed sobą. Przykładem tego może być osoba, która buduje zewnętrzny pancerz, by pokazać jak jest silna i nie do zranienia. Otoczenie widzi w niej jednak wrażliwość, którą ona próbuje ukryć. Ten paradoks może powodować jeszcze większe natężenie frustracji. 

Jak może się przejawiać efekt lustra?

Efekt lustra może przejawiać się przynajmniej na dwa sposoby. Jeśli denerwuje nas fakt, że mamy niską samoocenę i nie dbamy o siebie, ale o innych już tak, może to być znak, że działa u nas lustro odwrócone. Natomiast lustro bezpośrednie jest wtedy, gdy denerwuje nas jakaś c...