Zacznijmy od podstawowego zagadnienia: czym jest samoocena?
Samoocena to zestaw przekonań na własny temat. Czasem mówi się, że to rozbieżność pomiędzy Ja realnym a Ja idealnym. Im mniejsza jest ta rozbieżność, czyli im bardziej nasze Ja idealne odpowiada Ja realnemu, tym lepiej czujemy się ze sobą. Adekwatna samoocena wiąże się z szacunkiem do siebie, ale też do innych i w miarę zdrowymi, adaptacyjnymi przekonaniami na własny temat. Mniej porównywania z innymi, mniej strachu przed oceną innych, więcej pewności siebie, mądrego stawiania granic.
POLECAMY
Mówi się, że samoocena powinna być adekwatna: nie za niska, ale też nie za wysoka. Jakie problemy wiążą się z niską i zbyt wysoką samooceną?
Żadna ze skrajności nie jest pożądana. Niska samoocena wiąże się z silnym, negatywnym porównywaniem się do innych, dużym lękiem przed oceną społeczną. W gabinecie często rozpoznajemy osoby z zaniżoną samooceną po specyficznych przekonaniach na swój własny temat wypowiadanych wprost lub pomiędzy wierszami – „jestem mało warta/warty”, „inni mnie nie lubią”. Jest ona zarzewiem wielu problemów psych...
