Psycholog i terapeuta poznawczo- -behawioralny dzieci i młodzieży. Pracuje jako psycholog szkolny w Liceum Akademii Dobrej Edukacji. Wykłada przedmioty psychologiczne w Collegium Da Vinci w Poznaniu. Współpracuje z portalem opsychologii. pl oraz publikuje m.in. na łamach czasopism „Charaktery”, „Dzieci”, „Mindfulness”.
Praca pedagoga i psychologa szkolnego to emocjonalny rollercoaster. Pomaganie młodemu człowiekowi we wzrastaniu jest z jednej strony emocjonującą przygodą przynoszącą spełnienie zawodowe, ale z drugiej strony poziom obciążeń emocjonalnych wynikających z towarzyszenia uczniom w trudnych sytuacjach wymaga od nas odporności psychicznej i dbania o własne zasoby. Jak nie popaść w zawodowe wypalenie? Jak odnajdywać w pracy uskrzydlające doświadczenia?
O tym, że jedyną stałą rzeczą w życiu jest zmiana, mówił już w starożytności Heraklit. To hasło, jak mało które, pasuje do aktualnej rzeczywistości szkolnej. Konieczność przełączania się między pracą zdalną a stacjonarną, nawarstwiające się w pandemii problemy naszych podopiecznych z osamotnieniem i depresją na czele, zmiany w prawie oświatowym wypychają nas – pedagogów, psychologów, terapeutów, wychowawców – poza strefę komfortu, rodzą poczucie niepewności i stresu. Jak sobie radzić w świecie VUCA – zmiennym, złożonym i niejednoznacznym? Jak pomóc odnaleźć się w nim naszym podopiecznym? W jakie narzędzia wyposażyć siebie i uczniów?
Wspieranie dzieci i młodzieży wymaga nieustannej pracy nad własnym dobrostanem, aby móc efektywnie pomagać podopiecznym. Równowaga wewnętrzna w bezpośredni sposób przekłada się na jakość naszej pracy i relacji. Wypalony, wyczerpany pedagog czy wychowawca nie będzie efektywny. Tak jak w samolocie maskę tlenową najpierw zakładamy sobie, a potem dziecku, tak w pracy z młodymi ludźmi w pierwszej kolejności musimy zadbać o swoje zasoby. Jak dobrze gospodarować energią zgromadzoną w czasie wakacji? Jak planować pracę, by była dla nas źródłem satysfakcji, a nie frustracji?
Dlaczego ani niska, ani zbyt wysoka samoocena nie jest dobra oraz jak pomóc dzieciom nie ulegać presji mediów społecznościowych – podpowiada Marta Nowakowska, psycholog, terapeuta poznawczo-behawioralny dzieci i młodzieży.