Sztuka aktywnego uczenia się i nauka ponoszenia porażek

Uczenie się i rozwój 

Od dawna wiadomo, że nie uzyskamy długotrwałego rezultatu, jeśli będziemy uczyć uczenia się na ocenę. Pojawia się więc pytanie: jak to zrobić, żeby uczeń otrzymał informację zwrotną, która nie zawsze jest przyjemna w odbiorze, jednocześnie pozwalając mu dalej czerpać radość ze sprawdzania przyrostu swoich umiejętności i kontynuowania wkładania wysiłku we własny rozwój? Niech przemówią dla nas fakty. 

Nie jesteśmy w stanie nauczyć się za ucznia. W naszej strefie wpływu leży jedynie pokazanie mu tego, jak to zrobić. I choć oczywiście nie chcemy zniechęcać naszych uczniów do pracy nad własnym intelektem, nie możemy ukrywać, że rozwój jest zwyczajnie trudny – w przeciwnym razie nie byłoby rozwoju. Podnoszenie poziomu własnych kompetencji wymaga systematyczności, wysiłku, planu i częstego wychodzenia ze strefy komfortu. W nagrodę nie otrzymasz oceny, a „jedynie” większy komfort życia, umiejętność rozwiązywania problemów, wiarę we własne możliwości i zredukujesz swój stres. Tylko jak pokazać to dziesięcioletnim dzieciom? Jak w świecie szybkich nagród ociekających dopaminą przekonać uczniów, że warto już teraz zawalczyć o jakość życia za piętnaście, dwadzieścia lat? 

Nic nie dzieje się przez przypadek. Szukasz – znajdujesz. W moje ręce trafiła książka amerykańskiej psycholog Carol Dweck Nowa psychologia sukcesu, w której badaczka opisała dwa rodzaje nastawień i ich konsekwencje. Jest tam zdanie, które może całkowicie zmienić Twoje spojrzenie:

Jednych porażki mobilizują, a innych załamują. Amerykańska psycholog twierdzi, że za wszystko odpowiedzialne jest nasze nastawienie, które może być ukierunkow...