Tradycja vs. nowoczesność − jakie oblicze powinna mieć szkoła XXI wieku?

Jak jest…

To, co najistotniejsze w tradycyjnej szkole, to fakt, że nauczyciele bazują przede wszystkim na podających metodach pracy. W trakcie 45-minutowej lekcji zwykle przedstawiają temat i dokonują jego szczegółowej analizy. Uczniowie mogą pracować z kartami pracy lub podręcznikiem, a na koniec weryfikowany jest poziom ich wiedzy i umiejętności. Ważne jest jednak to, żeby proces opanowywania danego zagadnienia nie trwał zbyt długo, ponieważ nie ma wiele czasu na powrót do omówionych już treści. 
Tradycyjne nauczanie charakteryzuje kilka dość istotnych cech:

• nauczyciel jest najważniejszą osobą w procesie edukacji, ponieważ kieruje nauczaniem – to on musi mieć wizję, jak ono powinno przebiegać;
• na lekcjach stosowane są przede wszystkim metody podające i takie, które przypominają aktywizujące, ale nimi nie są, np. pogadanka;
• nauczyciel lub podręcznik kierują pracą grupy (edukacja ma charakter zbiorowy);
• w toku zajęć zdecydowanie brakuje metod dialogowych oraz takich, które umożliwiają samodzielne podejmowanie decyzji i uczenie się (Kujawiński 2010, 20).

Można w związku z tym stwierdzić, że tradycyjna szkoła stawia sobie za główny cel wychowanie młodego człowieka, które odbywa się pod przewodnictwem nauczyciela najczęściej w stylu autokratyczno-życzliwym. Autorytet pedagoga i wychowawcy zazwyczaj opiera się na władzy, którą on posiada (np. możliwość wystawienia uczniowi niekorzystnej oceny).
Takie podejście do edukacji sprawdza się w sytuacji, kiedy wymagana jest od uczniów gruntowna wiedza, opracowana i uporządkowana przez ludzkość. Dzięki niej młody człowiek jest w stanie odnaleźć się w społeczeństwie i posiada przynajmniej podstawowe informacje ze wsz...