Uczeń z zespołem Aspergera – praktyczne wskazówki dla pedagogów

W klasie szkolnej może się znaleźć wiele indywidualności, jednostek, które nie wpisują się w sztywne ramy i schematy. Są w niej dzieci pochodzące z różnych grup społecznych, z różnymi potrzebami i pragnieniami. Jedne z nich są ciche i spokojne, marzące o tym, aby być niezauważonymi, inne natomiast wykazują objawy nadruchliwości, chętnie zwracające na siebie uwagę. Istnieje również duże prawdopodobieństwo, że w grupie klasowej mogą pojawić się także dzieci z zespołem Aspergera (ZA). Z każdym rokiem rośnie bowiem świadomość rodziców na temat korzyści, jakie niesie za sobą edukacja włączająca. Rodzice chcą, żeby ich pociechy brały udział w zajęciach razem z rówieśnikami rozwijającymi się prawidłowo, na równych prawach. Do kadry pedagogicznej należy więc właściwe zaopiekowanie się dzieckiem z ZA. Warto mieć zatem świadomość, z czym wiąże się to zaburzenie. 
Zespół Aspergera zalicza się do spektrum zaburzeń autystycznych. Wiąże się on głównie z tym, że dziecko przejawia trudności w funkcjonowaniu w grupie rówieśniczej i ma problem z dostosowaniem się do obowiązków szkolnych. Łączy również objawy w kilku podstawowych sferach, m.in. zainteresowań, nawiązywania kontaktów społecznych, komunikacji oraz nadwrażliwości sensorycznej na dochodzące z otoczenia bodźce. Jednak w przeciwieństwie do autyzmu nie występuje tutaj opóźnienie funkcji języka oraz funkcji poznawczych. Należy mieć jednak świadomość, że nie ma dwójki dzieci, które charakteryzuje ten sam zestaw cech. W niektórych przypadkach symptomy mogą występować falami, tzn. przez pewien czas są one niezauważalne, po to, by w pewnym momencie gwałtownie powrócić i o sobie przypomnieć. Można jednak założyć, że ich intensywność w dużej mierze jest uzależniona od samopoczucia dziecka, tego, czy i jak bardzo jest ono zestresowane, zmęczone lu...