Po pierwsze: ocena efektów udzielanej pomocy psychologiczno-pedagogicznej jest wymogiem prawnym. Mówi o tym wyraźnie § 20 ust. 9 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie zasad organizacji i udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz.U. z 2020 r., poz. 1280; t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 1593): „Nauczyciele, wychowawcy grup i specjaliści udzielający pomocy [psychologiczno-pedagogicznej] uczniowi w formach, o których mowa w § 6 […] oceniają efektywność udzielonej pomocy i formułują wnioski dotyczące dalszych działań mających na celu poprawę funkcjonowania ucznia”.
Z tak brzmiącego zapisu wynika, że:
- Oceny efektywności dokonuje każdy nauczyciel i każdy specjalista, który realizował z danym uczniem konkretną formę pomocy psychologiczno-pedagogicznej spośród form wymienionych w § 6 ww. rozporządzenia dla:
- przedszkoli: „zajęcia rozwijające uzdolnienia, zajęcia specjalistyczne: korekcyjno-kompensacyjne, logopedyczne, rozwijające kompetencje emocjonalno-społeczne oraz inne zajęcia o charakterze terapeutycznym, zindywidualizowana ścieżka realizacji obowiązkowego rocznego przygotowania przedszkolnego oraz porady i konsultacje”,
- szkół (z wyjątkiem szkoły dla dorosłych, branżowej szkoły II stopnia, szkoły policealnej): „klasa terapeutyczna, zajęcia rozwijające uzdolnienia, zajęcia rozwijające umiejętności uczenia się, zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze, zajęcia specjalistyczne: korekcyjno-kompensacyjne, logopedyczne, rozwijające kompetencje emocjonalno-społeczne oraz inne zajęcia o charakterze terapeutycznym, zajęcia związane z wyborem kierunku kształcenia i zawodu – w przypadku uczniów szkół podstawowych oraz uczniów szkół ponadpodstawowych, zindywidualizowana ścieżka kształcenia, warsztaty oraz porady i konsultacje”.
- Nie trzeba dokonywać oceny efektywności pomocy psychologiczno-pedagogicznej udzielanej uczniowi w trakcie bieżącej pracy z nim. Powód jest prosty: w...