Zaburzenia komunikacji występują w następujących sytuacjach:
- zdolność mówienia jest wspomagana (mowa występuje, lecz jest w jakimś stopniu ograniczona lub zaburzona), czyli stosuje się komunikację wspomagającą,
- brak mowy dźwiękowej powoduje, że wypracowany zostaje jej substytut w postaci komunikacji alternatywnej.
Dziedzina związana z terapią, wspomaganiem i wprowadzaniem alternatywnych metod komunikacji to AAC (ang. Augmentative and Alternative Communication). Stosowany skrót stał się standardem i obecnie jest używany powszechnie w odniesieniu do tej działalności.
POLECAMY
Każde dziecko jest twórcze i aktywne, jednak bezradność spowodowana niemożnością skomunikowania się skutecznie hamuje rozwój tych cech. Dlatego też nauka AAC pomaga dziecku w zapobieganiu pojawiania się wyuczonej bezradności na rzecz swobodnej zabawy i postawy otwartości.
Specjalne potrzeby komunikacyjne dziecka mogą wynikać z wielu czynników zewnętrznych oraz wewnętrznych organizmu lub otoczenia. Do najczęściej występujących wad, zaburzeń czy chorób powodujących konieczność stosowania alternatywnych metod komunikacji należą: autyzm, porażenie mózgowe, wszelkie schorzenia neurologiczne, wady słuchu i wzroku, niepełnosprawność intelektualna, niepełnosprawności sprzężone oraz deprywacje sensoryczne.
Tab. 1. Wykorzystanie alternatywnych metod komunikacji w codziennej praktyce pedagogicznej
|
Strategia |
Charakterystyka |
| Strategia nauczania sytuacyjnego | Inaczej mówiąc... |
Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów
- 10 wydań magazynu "Głos Pedagogiczny"
- Dostęp do wszystkich archiwalnych artykułów w wersji online
- Możliwość pobrania materiałów dodatkowych
- ...i wiele więcej!
