Warto podkreślić, że dyspraksja ma szerszy zakres i znacznie wykracza poza trudności typowo motoryczne. Jej rozpoznanie jest skomplikowane, ponieważ wymaga wykluczenia stanów chorobowych, które mogą być źródłem problemów motorycznych. W związku z tym rozpoznania dyspraksji dokonuje się bardzo rzadko, ponieważ zaburzenie to ma szeroki zakres i dlatego często jest określane innymi formami. Chcąc właściwie zdiagnozować dyspraksję, należałoby zebrać opinie każdej z osób, które mają udział w wychowywaniu dziecka, np. lekarza pierwszego kontaktu, grona pedagogicznego, psychologa, pedagoga, rodzica, logopedy, fizjoterapeuty lub innego specjalisty.
Aby zaprezentować istotę problemu, najpierw dokonam charakterystyki ucznia z typowymi symptomami dysgrafii (niewątpliwie to jedynie obszar zaburzeń, zatem ujęcie jest węższe), a następnie ucznia z zaburzeniami charakterystycznymi dla dyspraksji, czyli z tzw. syndromem niezdarnego dziecka.
Dysgrafia
Badacze problemu jako źródło zaburzenia wskazują podłoże genetyczne, sposób żywienia, czynniki chemiczne, nieprawidłowy przebieg ciąży oraz komplikacje w...
Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów
- 10 wydań magazynu "Głos Pedagogiczny"
- Dostęp do wszystkich archiwalnych artykułów w wersji online
- Możliwość pobrania materiałów dodatkowych
- ...i wiele więcej!
Dołącz do 6000 + czytelników, którzy nieustannie pogłębiają swoją wiedzę z zakresu prawa oświatowego, pracy z uczniem ze SPE i rozwiązywaniem sytuacji kryzysowych w szkole.
Otrzymuj gotowe rozwiązania do wdrożenia w placówce oświatowej, zgodne z wymogami MEN oraz najnowszymi trendami w edukacji.
