Dziecko z rodziny patchworkowej

Obecnie w Polsce rozwodem kończy się ponad 30% związków małżeńskich; ich rozpad następuje średnio po pięciu–siedmiu latach. W dużych miastach odsetek rozwodów jest jeszcze wyższy. Mówimy tylko o związkach formalnych, w przypadku związków nieformalnych statystyki nie są prowadzone. Z drugiej strony badania pokazały, że 85% osób uznaje, że rodzina jest potrzebna do szczęścia, a 55% – że najlepszy model rodziny to małżeństwo plus dzieci. Tylko 12% osób uważa, że można być szczęśliwym, żyjąc bez rodziny. Te motywacje powodują, że osoby po rozwodzie (rozstaniu) poszukują nowych partnerów, z którymi będą układać sobie życie. Tworzą się rodziny zrekonstruowane, określane obecnie jako patchworkowe. To słowo bardziej tutaj pasuje, ponieważ dobrze oddaje dynamikę powstawania takiej rodziny – podobnie jak w narzucie, w rodzinie patchworkowej trzeba zebrać razem często zupełnie do siebie niepodobne i niepasujące osoby i stworzyć z nich nową, spójną całość. To skomplikowany i długotrwały proces. Nie możemy go jednak ignorować. W liczącej 30 uczniów klasie statystycznie co trzecie dziecko (czyli dziesięcioro) będzie się wychowywać w innym niż tradycyjny modelu rodziny. Aby lepiej rozumieć potrzeby i zachowania podopiecznych żyjących w takich rodzinach, warto wiedzieć, jak wygląda konstruowanie rodziny patchworkowe...