Odpowiednio przemyślana rozmowa, poprowadzona zgodnie ze sztuką komunikacji interpersonalnej, bez uciekania się do nieetycznej manipulacji i nieprofesjonalnego moralizowania, umożliwi osiągnięcie zakładanych celów znacznie łatwiej i częściej, niż się to na ogół wydaje.
Należy przy tym pamiętać o następujących kwestiach:
POLECAMY
- Na etapie planowania rozmowy zawsze trzeba się zastanowić, w jakim celu chce się z rodzicem rozmawiać, co i w jaki sposób chce się mu przekazać, jak to może zostać przez niego odebrane, jaki wpływ na jego zachowanie mogą mieć nasze konkretne wypowiedzi. Należy mieć cały czas świadomość, że rodzic może łatwo odebrać nasze słowa jako krytykę, oskarżenie, że w związku z tym może poczuć, iż jest niewydolny, niezaradny, nie sprawdza się w swojej roli – a to w niczym nie pomoże. Ważne jest również, by poukładać sobie w głowie to, co się wie (fakty!) samemu oraz myśli o funkcjonowaniu dziecka i jego trudnościach.
- Nawiązując rozmowę, warto najpierw przekazać rodzicowi coś pozytywnego o dziecku, jego zachowaniu, osiągnięciach, cechach („Tomek jest odważnym chłopcem…”, „Basię wiele rzeczy ciekawi…”, „Monika jest naprawdę dobra z…”) lub o nim samym, podkreślić starania rodzica, jego dobre intencje („Wiem, że pan bardzo stara się pomóc córce…”, „Doceniam pani zaangażowanie…”). Takie działanie może zmniejszyć opór rodzica przed rozmową, zminimalizować ryzyko eskalacji konfliktu interesów, zwiększyć szanse na nawiązanie współpracy.
- Cała r...
Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów
Co zyskasz, kupując prenumeratę?
- 10 wydań magazynu "Głos Pedagogiczny"
- Dostęp do wszystkich archiwalnych artykułów w wersji online
- Możliwość pobrania materiałów dodatkowych
- ...i wiele więcej!
