W potocznym rozumieniu stres oznacza coś negatywnego, niemiłego, a nawet groźnego, coś, co przytrafia się człowiekowi w różnych sytuacjach życiowych, na co dzień, w pracy, w domu, w szkole, w kontaktach z bliskimi i obcymi, zarówno w warunkach całkowitej samotności, jak i obcowania ze światem we wszystkich jego przejawach. Podejście naukowe definiuje stres jako stan mobilizacji sił organizmu, będący reakcją na negatywne bodźce fizyczne i psychiczne, mogący doprowadzić do zaburzeń czynnościowych. Twórca tego pojęcia Hans Selye twierdzi, że stres jest „nieswoistą reakcją organizmu na wszelkie stawiane mu żądanie”.
Z założenia szkoła powinna być miejscem bezpiecznym i przyjaznym dla uczniów. Niestety, ale niezwykle rzadko się to zdarza. Współczesna szkoła – obok stresorów powstających w rodzinie, wśród rówieśników i trudności osobistych – jest głównym źródłem stresu dla dzieci i młodzieży, co rodzi wiele niekorzystnych symptomów zagrażających ich prawidłowemu rozwojowi emocjonalno-społecznemu. Długotrwały stres demotywuje uczniów do nauki, zmniejsza ich wysiłki i starania o dobre oceny, a nawet przyczynia się do wagarowania i niepoprawnego zachowania. Pojawiają się też dolegliwości psy...
Przegląd dziecięcych stresów szkolnych
Od dziesiątków lat stres należy do kluczowych problemów społecznych. Zyskał nawet miano „choroby cywilizacyjnej”, albowiem oprócz negatywnych skutków fizjologicznych, jakie wywołuje, coraz częściej zauważane są niepokojące zmiany w psychice człowieka.