Samobójstwo – zadania pedagoga szkolnego w różnych sytuacjach kryzysowych i procedury postępowania

Najnowsze doniesienia dietetyczno-farmaceutyczne

Odebranie sobie życia przez ucznia to tragiczne zdarzenie, które wymaga natychmiastowej reakcji i odpowiedniego postępowania. Reakcje rodziny i przyjaciół dzieci, które popełniają samobójstwo, są złożone. Odczuwają głęboki smutek, poczucie winy i cierpią na depresję. Życie może wydawać się im pozbawione sensu, nie radzą sobie już z codziennymi obowiązkami i stają się zgorzkniali. Trudno im patrzeć w przyszłość i akceptować to, że życie toczy się dalej. Profesjonalne poradnictwo może pomóc im zrozumieć psychiatryczny wymiar samobójstwa oraz przeanalizować i zaakceptować problemy dziecka przed śmiercią. Wtedy zrozumieją, że samobójstwo nie było ich winą (Dymowska, Nowicka-Sauer 2015). Nie jest prawdą, że uda się utrzymać akt samobójczy w tajemnicy. Wieści takie bardzo szybko się rozchodzą, dlatego niezbędne jest odpowiednie zadbanie o komfort środowiska szkolnego.

Co można zrobić, aby jak najbardziej rozpowszechniać wiedzę na temat zdrowia psychicznego i przeciwdziałania zachowaniom ryzykownym, samobójstwom?

  • Na początku roku szkolnego lub w każdym innym momencie wydrukować i rozdać dzieciom ulotkę z numerami pomocowymi (można znaleźć na stronie: www.zwjr.pl).
  • Psycholog i/lub pedagog szkol­­ny powinien przedstawić się wszystkim klasom i poinformować, czym się zajmuje i gdzie oraz kiedy dzieci czy młodzież mogą go spotkać w szkole.
  • Przygotowywać pogadanki te­­matyczne.
  • Organizować dni, konferencje, seminaria czy inne wydarzenia dla nauczycieli i kadry pracującej w szkole.
  • Angażować dzieci i młodzież w różnorodne działania społeczne.
     

Niestety, nie każdemu czynowi samobójczemu można w porę zapobiec. Ludzie różnej płci, w różnym wieku i o różnym pochodzeniu etnicznym są (w różnym stopniu) zagrożeni samobójstwem. Chociaż wiele z tych sytuacji jest trudnych do przewidzenia czy dostrzeżenia, to jednak jako główne czynniki ryzyka samobójstwa wymienia się zwykle: 

  • depresję, inne zaburzenia psychiczne lub zaburzenia związane z nadużywaniem substancji, 
  • wcześniejszą próbę samobójczą (bądź wcześniejsze próby), 
  • historię rodzinną zaburzeń psychicznych lub nadużywania substancji, 
  • rodzinną historię samobójstw, 
  • przemoc domową, w tym przemoc fizyczną lub seksualną, 
  • uwięzienie, przebywanie w areszcie lub więzieniu, 
  • bycie narażonym na zachowania samobójcze innych osób, np. członków rodziny, rówieśników lub przedstawicieli mediów (Bilikiewicz 2004).
     

Ryzyko zachowań samobójczych jest również związane ze zmianami w mózgu i udziałem neuroprzekaźników, w tym z serotoniną, której niedobór koreluje z depresją. Niższy poziom serotoniny stwierdzono w mózgu osób z historią prób samobójczych. Warto zauważyć, że wiele osób ma niektóre z tych czynników ryzyka, ale nie podejmuje prób samobójczych.
Po samobójstwie ryzyko kolejnego może wzrosnąć w społeczności, zwłaszcza wśród przyjaciół i kolegów z klasy. W szkołach i innych społecznościach dostępne są programy wsparcia po samobójstwie. Szkoły i inne społeczności mogą udostępniać psychologów, którzy udzielają informacji, wsparcia czy porad. 
Każda sytuacja jest inna, a miejscowe wytyczne i procedury mogą się różnić. W takich wypadkach zawsze warto konsulto...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów

Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • 10 wydań magazynu "Głos Pedagogiczny"
  • Dostęp do wszystkich archiwalnych artykułów w wersji online
  • Możliwość pobrania materiałów dodatkowych
  • ...i wiele więcej!

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI