Jedno z najczęściej pojawiających się zaburzeń wieku rozwojowego występujące na całym świecie, niezależnie od kultury czy poziomu rozwoju społeczeństwa to zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, znany pod nazwą ADHD. Dziecko z zaburzeniami uwagi często jest określane jako „Dyzio marzyciel”, „śniące na jawie” czy „bujające w obłokach”. Uczeń z tym zaburzeniem jest w klasie wyzwaniem dla każdego nauczyciela, ponieważ to od niego zależy sukces lub porażka. W związku z tym powinniśmy w optymalny sposób umożliwić dziecku uczestniczyć w procesie edukacyjno-wychowawczym.
Autor: Dorota Zając
Pedagog, surdopedagog, terapeuta. Absolwentka Uniwersytetu Śląskiego Wydziału Pedagogiki i Psychologii w Katowicach. Ekspert z listy MEN wchodzący w skład komisji ds. awansu zawodowego nauczycieli. Autorka publikacji w czasopismach pedagogicznych. Współtworzy kursy online dla nauczycieli oraz opracowuje materiały wykorzystywane w szkoleniach e-learningowych.Dorota Zając - pedagog, surdopedagog, terapeuta. Absolwentka Uniwersytetu Śląskiego Wydziału Pedagogiki i Psychologii w Katowicach. Ekspert z listy MEN wchodzący w skład komisji ds. awansu zawodowego nauczycieli. Autorka publikacji w czasopismach pedagogicznych. Współtworzy kursy online dla nauczycieli oraz opracowuje materiały wykorzystywane w szkoleniach e-learningowych.
Otyłość to jedna z najszybciej rozprzestrzeniających się chorób cywilizacyjnych XXI wieku. Dotyka coraz większej liczby osób dorosłych, dzieci i młodzieży, stanowiąc problem o charakterze globalnym. Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) otyłość definiuje się jako stan patologicznego zwiększenia ilości tkanki tłuszczowej, prowadzący do upośledzenia funkcji narządów. W Europie otyłość dotyka przeciętnie jednego na trzech chłopców i jedną na pięć dziewczynek w wieku od sześciu do dziewięciu lat. Obecnie według danych Narodowego Funduszu Zdrowia z powodu nadmiaru kilogramów cierpi w Polsce 31% chłopców i 20% dziewczynek, a z otyłością zmaga się już 13% chłopców i 5% dziewczynek. Tak szybkie tempo wzrostu wiąże się ze wzrostem liczby zachorowań na choroby związane z otyłością. Co może zrobić z tym problemem szkoła?
Internet stanowi znaczący element naszego życia. Dostęp do niego umożliwiają nie tylko komputery, laptopy czy tablety, ale również smartfony, które użytkownicy mają stale przy sobie. Ze smartfonów korzysta dziś aż 42,7% dzieci w wieku 4–9 lat. Dla dzieci i osób młodych globalna sieć jest naturalnym środowiskiem funkcjonowania. Nie znają świata bez niej. Daje ona wiele możliwości, by się rozwijać. Korzystanie z cyberprzestrzeni może mieć jednak także negatywne konsekwencje.
Obecnie prawie w każdej szkole uczą się dzieci posiadające orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego, dzieci posiadające opinię o specyficznych trudnościach w uczeniu się lub inną opinię poradni psychologiczno-pedagogicznej. Są też dzieci nieposiadające żadnej opinii, jednak wymagające pomocy psychologiczno- -pedagogicznej z różnych przyczyn, np. z racji trudnej sytuacji rodzinnej. Wszyscy ci uczniowie to dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. W jaki sposób zorganizować zajęcia edukacyjne dla tak bardzo zróżnicowanej grupy uczniów?
Pedagog szkolny pełni specyficzną funkcję, polegającą na rozwijaniu prowadzonej w szkole działalności dydaktyczno-wychowawczej. Pedagog jest łącznikiem między uczniami i uczennicami, rodzicami, kadrą pedagogiczną, a także innymi lokalnymi instytucjami opiekuńczo--wychowawczymi. Wspiera środowisko szkolne, aby było ono zgrane, przyjazne, harmonijne, ale także by jego członkinie i członkowie umieli sobie radzić z trudnymi sytuacjami. Takie wsparcie może być udzielane na poziomie indywidualnym, ale też grupowym.
Wojna w Ukrainie wstrząsnęła Polską i całym światem. Udostępniane wszystkimi kanałami informacyjnymi wiadomości o zagrożeniu docierają zarówno do polskich uczniów, jak i do mieszkających w naszym kraju dzieci i rodzin z Ukrainy. Ogromnym wyzwaniem jest zapewnienie realnej, solidarnej pomocy wszystkim, którzy już przybyli z Ukrainy lub dopiero dotrą do Polski. Dzieci szczególnie potrzebują wsparcia i pomocy nauczycieli, wychowawców, psychologów, pedagogów − w szkole, placówce oświatowej czy poradni psychologiczno-pedagogicznej.