Wykreuj twórczego ucznia. Zastosowanie elementów pedagogiki twórczości w szkole

Pedagogika twórczości to dość młoda dyscyplina, która w opracowaniach naukowych jest również określana jako: pedagogika twórcza, pedagogika kreatywna, pedagogika zdolności twórczych, psychopedagogika kreatywności, dydaktyka twórczości, dydaktyka kreatywności, pedagogika oddziaływań twórczych. Można zatem zauważyć, że brak jednolitego określenia tej dziedziny.
Rozbieżne są również definicje, jednak najbardziej trafną jest ta zaproponowana przez Witolda Dobrołowicza w kontekście psychopedagogiki kreatywności. Jest to część pedagogiki stanowiąca system wiadomości teoretycznych i umiejętności praktycznych umożliwiających nauczycielowi „bycie twórczym” w swej pracy zawodowej, czyli organizowanie w sposób nieszablonowy procesu dydaktyczno-wychowawczego, w celu kształtowania umiejętności i postaw twórczych swoich wychowanków. Zadaniem psychopedagogiki kreatywności jest dostarczanie wychowawcom wiedzy oraz pomoc w jej tworzeniu, dzięki czemu mogą oni:

• diagnozować zdolności i postawy twórcze uczniów,
• rozwijać i kultywować zdolności twórcze,
• oceniać wartości różnych innowacji pedagogicznych,
• generować i realizować własne pomysły pedagogiczne1.

Co charakteryzuje twórczego ucznia?

Analizując wyniki badań, można stworzyć pewnego rodzaju charakterystykę ucznia twórczego, którego cechy są pożądane ze względu na rozwój jego kreatywności.
Twórczy uczeń:

• bez obaw podejmuje ryzyko,
• jest...