Jak sprostać wskazaniom i zaleceniom poradni psychologiczno-pedagogicznej

W naszym systemie oświaty – zarówno tym sprzed reformy, jak i obecnym – zapewnienie dostępu do pomocy psychologiczno-pedagogicznej ma charakter powszechny, a korzystanie z niej jest dobrowolne i nieodpłatne. Zatem wszystkie przedszkola, szkoły i placówki zobowiązane są do jej organizowania dla swoich uczniów, nauczycieli i rodziców w oparciu o zasoby własne oraz najbliższego środowiska. Wiodącą rolę w tym zakresie pełnią oczywiście poradnie psychologiczno-pedagogiczne – instytucje wyspecjalizowane w rozpoznaniu indywidualnych potrzeb rozwojowych dzieci i młodzieży, czyli w profesjonalnym ich diagnozowaniu – w efekcie czego do placówek oświatowych trafiają dwa odrębne dokumenty postdiagnostyczne – opinia lub orzeczenie. Niby wszystko jest jasne, lecz w rzeczywistości oba te dokumenty bywają często mylone. Poza tym, nie wszyscy dyrektorzy i nauczyciele wiedzą, jakie właściwie znaczenie i moc sprawczą ma każdy z nich, jak się nimi posługiwać, jak traktować zawarte w nich wskazania i zalecenia oraz kto i w jaki sposób ma im sprostać.

Drogowskazy 

Za organizację działań i szczegółowe rozwiązania dotyczące wspierania dzieci ze SPE w szkole odpowiada dyrektor. Ale podstawowy układ, w którym jest udzielana uczniowi pomoc, to relacja uczeń – nauczyciel, uczeń – specjalista szkolny. Osobą, do której należy planowanie i koordynowanie udzielania uczniowi tejże pomocy – we współpracy z nauczycielami i specjalistami – jest wychowawca klasy. Oczywiście, dyrektor może wskazać inną osobę, która będzie wykonywała te zadania, i najczęściej jest nią pedagog szkolny. To on pierwszy zapoznaje się z opinią lub orzeczeniem i analizuje zalecenia tam zawarte. Następnie informuje innych nauczycieli lub specjalistów o potrzebie objęcia ucznia pomocą psychologiczno-pedagogiczną w trakci...