Odzyskaj pasję nauczania!

Kiedy praca jest dla nas pasją, faktycznie może to dawać cenne korzyści. Przede wszystkim – wewnętrzną motywację, dzięki czemu nie musimy zmuszać się do większości obowiązków, a także większą satysfakcję z życia – to oczywiste, że łatwiej jest być szczęśliwym, gdy lubi się to, co się robi. W przypadku nauczycieli pasja ma jeszcze jedną, ogromną wartość. Dzięki niej możemy bardziej skutecznie angażować uczniów w nasze lekcje, pokazać im, że nasz przedmiot można lubić i że w ogóle można lubić szkołę. Po prostu: nasz entuzjazm udziela się innym.
Wszystko to brzmi dobrze, jednak co zrobić, gdy ta idea boleśnie zderza się z rzeczywistością? Nawet jeśli zaczynaliśmy pracować z pasją, po kilku czy kilkunastu latach mogła ona odczuwalnie osłabnąć. Może nawet zadajemy sobie pytanie, czy wciąż nadajemy się do tej pracy lub czy ona ma sens? A co, jeśli mamy wrażenie, że tak naprawdę nigdy nie czuliśmy powołania do tego zawodu i wylądowaliśmy w nim przez przypadek? Czy mamy się czym martwić?

Zawodowa pasja w prawdziwym życiu

Może zabrzmi to szokująco, ale nie trzeba kochać swojej pracy, by być dobrym nauczycielem. Choć taka miłość z pewnością bardzo pomaga – jak wyjaśniliś-
my na wstępie. Jeśli jednak nie czujesz już tego co kiedyś lub wręcz nigdy jakoś szczególnie nie lubiłaś/nie lubiłeś swojego zawodu, to wciąż możesz świetnie uczyć i wychowywać. Z drugiej strony, jak nietrudno się domyślić, sama miłość do nauczania też nie wystarczy – potrzeba jeszcze określonych kompetencji, umiejętności, warsztatu pracy i właś-
ciwego podejścia.
W prawdziwym życiu wszyscy pracownicy miewają lepsze i gorsze dni. Czasem nawet tak złe, że przychodzi im na myśl, by rzucić to wszystko i wyjechać w Bieszczady (chyba że akurat już tam są, wówczas chcą wyjechać gdzieś indziej). I to też jest normalne – pod warunkiem, że nie trwa zbyt długo i nie utrwala się (jeśli tak się dzieje, warto przyjrzeć się sobie z troską i uwagą pod kątem symptomów wypalenia zawodowego czy zaburzeń nastroju). Czasem trzeba dać sobie prawo do tego, by mieć gorszy dzień, ale i otworzyć się na myśl, że kolejny może być dużo lepszy, a jeśli nie – to następny.
Warto sobie uświadomić, że z pasją do pracy jest trochę jak z romantycznym związkiem. Początkowa euforia towarzysząca zauroczeniu może trwać od kilku miesięcy do nawet kilku lat. Dzięki niej czujemy silną wewnętrzną motywację: tak, to ta osoba/praca na całe życie! Tak naprawdę jednak na dłuższą metę nie dalibyśmy rady tak funkcjonować, euforia jest bowiem dla organizmu stanem wyczerpującym, a dodatkowo sprawia, że trudno nam skupić się na c...