Wsparcie ucznia z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim

Określenie „niepełnosprawność intelektualna” dotyczy stanów zahamowania lub niepełnego rozwoju intelektualnego danej osoby, występujące w okresie rozwojowym pomiędzy 0. a 18. rokiem życia. Niepełnosprawność tą rozpoznaje się na podstawie obniżonego IQ (ilorazu inteligencji) w psychologicznych testach inteligencji. Najczęściej stosowaną klasyfikacją jest kryterium IQ w skali Wechslera. Według niej, osoby z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim o ilorazie inteligencji między 69 a 55 posiadają problemy z podzielnością uwagi, umiejętnością spostrzegania, wyodrębnianiem istotnych cech przedmiotów, pamięcią logiczną, myśleniem abstrakcyjnym, mniejszym zasobem słów i pojęć liczbowych i motoryką (zmniejszona szybkość i precyzja wykonywanych ruchów)¹. Wymienione powyżej trudności nie muszą przejawiać się w każdym przypadku. Każdy z uczniów jest inny, zatem jego poziom funkcjonowania w szkole, zachowanie, możliwości i dysfunkcje są indywidualnie zróżnicowane. Na podstawie badań przyjmuje się, że ogólny poziom rozwoju u osoby z lekkim stopniem niepełnosprawności intelektualnej nie przekracza poziomu rozwoju 12-latka, a jej dojrzałość społeczna kształtuje się na poziomie 17-latka.  
W odniesieniu do niepełnosprawności lekkiego stopnia bardzo trudno jest zidentyfikować jedną, konkretną przyczynę zaburzeń intelektualnych. Etiologia niepełnosprawności lekkiej jest złożona i wieloczynnikowa. Warto wspomnieć, że blisko 95% osób z niepełnosprawnością lekką to osoby o niskim statusie społecznym, co oznaczać może, że powodem tego rodzaju niepełnosprawności są głównie czynniki środowisko. Zwykle deficyty intelektualne odkrywa się, gdy dziecko rozpoczyna naukę w przedszkolu...