Przyzwyczailiśmy się tak pracować. Wprawdzie są zespoły przedmiotowe, a czasami zadaniowe, ale w naszej pracy działamy głównie w pojedynkę. Pracując samotnie, nie mamy możliwości korzystania z wzajemnej pomocy i inspirowania się nawzajem. Nie tworzymy też sobie przestrzeni do podejmowania indywidualnej i grupowej refleksji oraz uwspólniania naszego myślenia o tym, jak uczą się nasi uczniowie i nasze uczennice oraz jak uczymy się my.
Uczenie się we współpracy osób dorosłych to szerokie zagadnienie, dlatego w tym artykule skupiliśmy się wyłącznie na jednym elemencie – pracy w małych, stałych grupach nauczycielskich lub dyrektorskich. W Centrum Edukacji Obywatelskiej, w programie „Szkoła ucząca się” mamy dobre doświadczenia z systematycznej pracy w takich grupach...
Zalety pracy w małych grupach seminaryjnych. Co do praktyki szkolnej wnoszą spotkania stałej grupy współpracujących nauczycieli?
Praca nauczyciela i nauczycielki jest trudna metodycznie i bardzo obciążająca emocjonalnie. Niestety, naszą pracę z uczniami w większości prowadzimy samotnie. Jak tę tradycję zmienić w mało obciążający nauczycieli sposób?