Bez emocji – kim są osoby z syndromem aleksytymii?

Liczne obserwacje i analizy badań dowodzą, że u współczesnych uczniów często występują różnego rodzaju zaburzenia w obrębie emocji. W związku z tym warto poznać pewne cechy i zachowania typowe dla prawidłowo rozwijającej się jednostki, które zostały omówione na przykładzie koncepcji Carolyn Saarni. Zdaniem autorki kompetencja emocjonalna to skuteczność w przeprowadzaniu wywołujących emocje transakcji społecznych, gdzie skuteczność oznacza zdolności i umiejętności jednostki pozwalające jej osiągać wybrany cel. Kompetencja emocjonalna jest umiejętnością człowieka pozwalającą na regulowanie swoich emocjonalnych doświadczeń i prawidłową wymianę interpersonalną. Saarni wyróżnia następujące komponenty: 

• Umiejętność kompetencji emocjonalnej: świadomość własnych stanów emocjonalnych, od bardzo prostych (jedna emocja lub stan) po złożone emocje o różnych znakach i natężeniu. Chodzi tu także o świadomą akceptację tego, że przebieg uczucia może mieć swoją dynamikę i elementy niedostępne świadomości.
• Umiejętność różnicowania emocji przeżywanych przez innych na podstawie sytuacyjnych wskaźników i ekspresji mimicznej, której znaczenie częściowo opiera się na przekazach kulturowych. 
• Zdolność do używania określeń werbalnych do opisu emocji wspólnych kulturowo czy dostępnych w danej subkulturze: wyrażanie naszych doświadczeń emocjonalnych pozwala zakomunikować innym, co czujemy, oraz umożliwia nam dotarcie do naszych emocji. Chodzi tu również o ekspresję mimiczną i pantomimiczną. 
• Umiejętność empatycznego angażowania się w emocjonalne doświadczenia innych, co jest najważniejszym elementem wspomagającym tworzenie więzi międzyludzkich i podtrzymującym zachowania prospołeczne. Istni...