Czym martwi się nastolatek?

Okres adolescencji (dojrzewania) jest najburzliwszym etapem w życiu człowieka. Wzrastanie ku dojrzałości niesie ze sobą ogromne zmiany zarówno w organizmie, jak i psychice ludzkiej. Młody człowiek kończy dzieciństwo i staje się dorosłym, przeobraża się praktycznie pod każdym względem. Zachodzące zmiany dotyczą wszystkich aspektów życia i funkcjonowania w społeczeństwie. Oprócz wspomnianych transformacji fizycznych i psychicznych równie ważne są zmiany zachodzące w relacjach z innymi oraz we własnym poczuciu odrębności i indywidualności. 

Etapy dorastania

Wczesna faza dorastania
Przypada na wiek od 11. do 14. lat. Jest to czas szczególny, obejmuje bowiem najwięcej zmian fizycznych, które niosą ze sobą liczne rozterki. Młody człowiek doświadcza wyjścia z bezpiecznej strefy 
komfortu, jaką dawało dzieciństwo, i rozpoczyna wielką podróż w nieznaną dotąd dorosłość. Próbuje odnaleźć swoją tożsamość, chce być samodzielny, neguje i odrzuca to, co proponują i podpowiadają dorośli. Typowy bunt oznacza wejście w fazę poszukiwań własnego „ja”, niepewność emocjonalną, chwiejność w zakresie przeżywania, niejednokrotnie wycofanie i zamknięcie się w sobie. 

Okres późnego dorastania
Przypada na wiek od 15. do 19. lat. Młody człowiek pragnie życia, jakie sam sobie zaplanuje, często nie zwraca uwagi na to, co mówią inni, uznaje ich rady za próby ataku na własną niezależność. Galopujące zmiany fizyczne powodują burzę hormonalną, przygotowanie do dojrzałości płciowej, współżycia seksualnego i poszukiwania partnera. Nastolatkowie często są impulsywni w działaniu, mówi się, że najpierw coś robią, dopiero później myślą, niejednokrotnie ich zmienne nastroje są niezrozumiałe dla otoczenia, co powoduje narastanie konfliktów. Prócz zmian fizycznych i psychicznych zaobserwować można też inne, które przejawiają się w nowym sposobie pojmowania rzeczywistości, myślenia abstrakcyjnego, umiejętności dedukcji. Świat nie jest już taki prosty, wszystkie informacje odnoszone są do własnego, krytycznego myślenia. Obraz młodej osoby kształtuje się też poprzez jej relacje z otoczeniem, stosunek do rówieśników i dorosłych. W tym czasie ważny jest bliski kontakt z rodzicami, który daje nastolatkowi poczucie bezpieczeństwa, jednak dorośli nie mogą zbytnio ingerować w życie swojego dziecka, powinni raczej towarzyszyć mu w drodze ku dorosłości i służyć wsparciem i zrozumieniem. Zbyt opiekuńcza czy ingerująca postawa powoduje powstanie konfliktów i ochłodzenie relacji, czasem nawet zerwanie kontaktów pomiędzy rodzicami a nastolatkiem. Może to prowadzić do poszukiwań autorytetów tam, gdzie niekoniecznie są one właściw...