Praca z uczniem wybitnie zdolnym

Jest tylko jedna zdolność, bez której uczenie się byłoby niesłychanie trudne, a może nawet niemożliwe. To zdolność dziwienia się i zadawania pytań, czyli po prostu ciekawość. Liczba informacji i umiejętności, które przyswajamy w pierwszych latach życia, jest imponująca. A przecież zdolności umysłowe dziecka dopiero kształtują się i rozwijają. Jednocześnie wczesne dzieciństwo to jedyny okres, który nie pozostawia po sobie wspomnienia wysiłku związanego ze zdobywaniem rozmaitych umiejętności. Wszystko, czego się wtedy uczymy, przychodzi nam stosunkowo łatwo, wręcz niezauważalnie. Dopiero później nauka zaczyna kojarzyć się z wysiłkiem, obowiązkiem, a często także znudzeniem. Ciekawość nie jest oczywiście tym samym, co uzdolnienia, ale jest niewątpliwie ich bardzo istotną częścią. Druga część to odpowiednia sprawność intelektualna. To właśnie te zdolności określamy często mianem wysokiego potencjału lub uzdolnień specjalnych. Są one konieczne, aby ciekawość przerodziła się w trwałe zainteresowania. Z drugiej strony nawet bardzo wysoki poziom sprawności nie gwarantuje jeszcze, że obdarzony nią młody człowiek osiągnie wybitne wyniki.
Zdolności są w tym przypadku rodzajem narzędzia, które może zostać użyte do ważnych celów, ale może też zardzewieć nieużywane.
Zdolności można zdefiniować jako różnice indywidualne, które sprawiają, że przy jednakowej motywacji i uprzednim przygotowaniu poszczególni ludzie osiągają w porównywalnych warunkach zewnęt...