Trudna sztuka relaksu. Umiejętność odpoczywania

Samoregulacja

Organizm człowieka jest bardzo złożony i ma wrodzone mechanizmy samoregulacji. Autonomiczny układ nerwowy składa się z części współczulnej oraz przywspółczulnej, z których każda ma spełniać odrębne zadania. Układ współczulny uaktywnia się w sytuacji stresu, wyzwania, podczas realizacji trudnych zadań, mając na celu przyspieszanie reakcji, optymalizowanie ich i ułatwianie rozwiązywania problemów. Kiedy układ nerwowy rozpoznaje sytuację stresową, układ współczulny włącza reakcję „walki lub ucieczki”, co przejawia się: 

• stanem pobudzenia fizjologicznego i psychicznego – napięciem mięśni, 
• odczuwaniem silnych emocji, takich jak gniew lub strach, 
• poczuciem siły, 
• podwyższeniem poziomu percepcji i zmianami w odbieraniu pewnych bodźców,
• zwiększeniem wydajności serca, 
• przyspieszeniem pulsu, 
• blokowaniem trawienia i zatrzymaniem działania układu odpornościowego. 

Bodźcem do włączenia się układu współczulnego może być zagrożenie życia lub integralności fizycznej, ale również wiele innych, codziennych sytuacji, takich jak zagrożenie naszej pozycji społecznej, własnego wizerunku, chęci kontroli lub wpływu na to, co się dzieje, przeciążenie zbyt wieloma bodźcami w zbyt krótkim czasie, konflikty międzyludzkie itp. Wszystko to wyczerpuje zasoby energetyczne organizmu, dlatego tak ważna jest działalność układu przywspółczulnego, którego zadaniem jest spowalnianie tych wszystkich reakcji i uspokajanie ciała...