Uczniowie z uszkodzonym wzrokiem różnią się między sobą stopniem uszkodzenia widzenia centralnego oraz widzenia obwodowego, a więc możliwościami korzystania z takich funkcji wzrokowych, jak:
- ostrość widzenia,
- pole widzenia,
- wrażliwość na światło i kontrast,
- widzenie barw,
- percepcja ruchu i kształtu.
Osoba słabowidząca
Światowa Organizacja Zdrowia, opierając się na podstawach medycznych, przyjęła, że osoba słabowidząca to taka, której ostrość wzroku równa jest lub większa niż 3/60 (lub równowartość 0,05), a mniejsza niż 6/18 (lub równowartość 0,3) w lepszym oku po korekcji okularowej lub o polu widzenia ograniczonym do obszaru 20 stopni. U osób słabowidzących – oprócz uszkodzenia głównej czynności wzrokowej – mogą dodatkowo wystąpić zaburzenia pozostałych czynności wzrokowych, i to w różnym stopniu oraz zakresie. Obniżenie ostrości wzroku ma przede wszystkim negatywny wpływ na widzenie przedmiotów, ich kształtów, a zwłaszcza małych i bardzo małych przedmiotów, w tym również liter, cyfr i innych znaków graficznych występujących w piśmie oraz druku. Ograniczenia czy ubytki pola widzenia powodują znaczne ograniczenia i trudności również w spostrzeganiu dużych przedmiotów i przestrzeni wraz z wypełniającymi ją przedmiotami, osobami i zjawiskami. Utrudniają także zapamiętywanie obrazów oraz ujmowanie wzajemnych relacji przestrzennych między różnymi elementami.
Niezależnie od obowiązujących klasyfikacji stopni niepełnosprawności wzrokowej przyjmuje się taką oto definicję funkcjonalną osoby słabo...
Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów
- 10 wydań magazynu "Głos Pedagogiczny"
- Dostęp do wszystkich archiwalnych artykułów w wersji online
- Możliwość pobrania materiałów dodatkowych
- ...i wiele więcej!
