Rodzaj i charakter udzielanej pomocy zmienia się z roku na rok ze względu na coraz większą świadomość i wiedzę w tym zakresie. Co za tym idzie, zmieniają się również oczekiwania względem nauczycieli i pedagogów. Jednym z zadań osób, które uczą w szkołach, staje się diagnozowanie potrzeb podopiecznych i stwarzanie im takich warunków, by ich rozwój mógł przebiegać jak najbardziej harmonijnie. Jest to niezwykle trudne i wymaga ciągłego doskonalenia własnych umiejętności, zdobywania nowych doświadczeń i dokształcania się, by urozmaicać prowadzone zajęcia z zakresu pomocy psychologiczno-pedagogicznej i wiedzieć, jakie dodatkowe metody można wykorzystać w ich trakcie.
Rodzaje trudności
Niezwykle istotne staje się zrozumienie, że poziom funkcjonowania ucznia ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi może być bardzo różny. Nie ma dwójki dzieci, które w takim samym stopniu przejawiałyby dane trudności czy zaburzenia. Wszystko jest bowiem znacznie uzależnione od stopnia ich nasilenia i możliwości kompensacyjnych, które zależą od poziomu inteligencji danej osoby, jej cech charakteru, temperamentu, ale również tego, jakie wsparcie otrzymuje ona w środowisku rodzinnym. Ze względu na rodzaj trudności wyróżniamy:
- dysleksję rozwojową, czyli specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu, które mogą objawiać się jako:
- trudności w czytaniu,
- trudności w pisaniu dotyczące ekspresji pisma, czyli umiejętności przelewania swoich myśli i spostrzeżeń na papier, tworzenia różnego rodzaju historii, opowiadań, tekstów (jest to rodzaj trudności, którego nie diagnozuje się w poradniach, a bardzo często dzieci przejawiają problemy w tym zakresie) oraz poprawności zapisu (dysortografia), czyli umiejętności opanowania reguł i zasad gramatyczno-ortograficznych i wykorzystania ich w praktyce w czasie tworzenia prac pisemnych; - dyskalkulię, czyli trudności w opanowaniu podstawowych działań arytmetycznych, problemy z właściwym posługiwaniem się liczbami, przy jednoczesnym prawidłowym rozwoju intelektualnym dziecka;
- dyspraksję, czyli zabur...