Każdy człowiek doświadcza lęku. W przeciwieństwie do strachu, który pojawia się w odpowiedzi na konkretne bodźce, lęk jest odczuwany, mimo że w danej chwili nie istnieje bezpośrednie niebezpieczeństwo. Jest więc racjonalnie niewytłumaczalny, ale wpływa na człowieka, budząc w nim niepokój, obawy, a nawet wywołując napady paniki. Lęk może bardzo ograniczać funkcjonowanie, wpływając destrukcyjnie na życie zawodowe i osobiste. Odczuwanie lęku podsycają sytuacje kryzysowe, w których człowiek czuje się bezradny, ponieważ strategie działania dotychczas przez niego stosowane przestają przynosić oczekiwane efekty.
Autor: Adriana Kloskowska
Doktor nauk humanistycznych w zakresie – filologia polska, językoznawstwo; mgr – filologia polska z przygotowaniem pedagogicznym; studia podyplomowe: oligofrenopedagogika, nauczanie j. polskiego jako obcego, wczesne wspomaganie rozwoju, autyzm, job-coaching – doradztwo zawodowe, edukacyjne, coaching kariery, zarządzanie oświatą. Jest nauczycielem dyplomowanym, szkoleniowcem, wykładowcą akademickim, doradcą metodycznym, doradcą zawodowym, egzaminatorem OKE, coachem, dyrektorem ośrodka doskonalenia nauczycieli. Wspiera innych w rozwoju, pasjonuje ją mózg, jest autorką publikacji w zakresie procesów uczenia się i wychowania.
Współcześnie innowacyjność stała się jedną z bardziej pożądanych kompetencji na rynku pracy. Warto więc już od najmłodszych lat kreować uczniom przestrzeń do uczenia się opierającą się przede wszystkim na rozwoju twórczości oraz kreatywnego myślenia, aby otworzyć ich umysły i jak najlepiej przygotować do zbliżającej się dorosłości.
Motywacja jest siłą napędową każdego człowieka, która mobilizuje do działania i zachęca do zawalczenia o marzenia czy założone cele. Rolą nauczyciela jest rozwijanie w uczniach motywacji już na początku ich drogi edukacyjnej, aby wypracować w nich chęć do podejmowania wyzwań.
Praca wypełnia znaczną część naszego czasu. Poświęcamy jej nie tylko dni powszednie, ale często również weekendy, przy czym niekoniecznie musimy być fizycznie w miejscu pracy, ponieważ nierzadko (zwłaszcza po pandemii) zajmujemy się sprawami zawodowymi, będąc w domu, a dla niektórych osób praca zdalna jest jedyną formą pracy.
Podejmowane przez nauczyciela wychowawcę działania mają służyć stworzeniu klasy bez barier, czyli przestrzeni, w której każdy uczeń może się rozwijać zgodnie ze swoimi możliwościami. Nie każdy bowiem ma takie same umiejętności, potrzeby i oczekiwania. Jak przekonać uczniów, że indywidualne podejście do każdego z nich ma sprzyjać osiąganiu optymalnych dla nich rezultatów procesu edukacyjnego i rozwoju?
Człowiek jest istotą społeczną, a mózg najlepiej uczy się we współpracy z innymi mózgami, co wynika ze społecznego charakteru naszego gatunku. Wiedza z zakresu neurobiologii wskazuje, że przychodzimy na świat wyposażeni w obwody neuronalne służące do interakcji społecznych – istnieją specjalne obwody odpowiedzialne za wykrywanie ruchu biologicznego i ruchu obiektów nieożywionych, a także obwody służące do rozpoznawania twarzy i ruchów twarzy.
„Ja się do tego nie nadaję. To nie dla mnie. Nie umiem. Nie wiem, jak to zrobić. Nie mam czasu”. Jakże często słyszymy te słowa z ust innych ludzi. A może pojawiają się one również w naszych umysłach? Człowiek jako istota stworzona do samorozwoju potrzebuje ciągłego wzrastania. I o ile wzrastanie fizyczne w pewnym wieku się kończy, o tyle rozwój umysłowy i duchowy trwa od narodzin aż do śmierci, a jego jakość ma wpływ na nasze zadowolenie z życia.
Nastoletni mózg podlega przebudowie, pod wpływem której rodzi się ogromny potencjał wykraczający znacznie poza „niedojrzałe” lub nierozważne zachowania. To właśnie w tym okresie pojawia się intensywna emocjonalność, zaangażowanie społeczne, a także potrzeba nowości i twórczych eksploracji, dzięki którym dorastający człowiek może prowadzić w pełni satysfakcjonujące życie.
