Wszyscy doświadczamy różnych emocji. Bez nich naszemu życiu brakowałoby kolorów, intensywności, charakteru, znaczenia. Ale niektórzy czują się przytłoczeni swoim afektem, a emocjonalne skutki negatywnych sytuacji potrafią dręczyć ich przez bardzo długi czas.
Dział: Rozwój i dobrostan
Przez wiele lat uważano, że nauczyciele są nieomylni podczas oceniania. Umiejętność oceny (najczęściej ucznia a nie jego osiągnięć) przypisywano nauczycielom jako ich „wrodzoną” kompetencję, wynikającą z powołania zawodowego. Ocena wystawiona przez nauczyciela była niepodważalną i nikomu nie przyszło do głowy, że nauczyciel mógł się pomylić, a uczeń na jej efekt ostateczny wpłynąć.
Od kilku lat mindfulness, czyli uważność, robi nie tylko w Polsce zawrotną karierę. I trudno się dziwić, bo lista korzyści płynących z treningu jest długa – pomaga radzić sobie ze stresem, uszczęśliwia, poprawia koncentrację uwagi i inne funkcje poznawcze, pozwala pogłębić nasze relacje z innymi, a nawet może być metodą terapeutyczną. Tylko czym tak naprawdę jest mindfulness i jak można się tego nauczyć?
Od lat przyglądam się zawodowym relacjom pedagogów szkolnych z nauczycielami. O tym, że nie wszędzie są one takie, jak być powinny – świadczą nie tyle moje osobiste doświadczenia, co wypowiedzi samych zainteresowanych, prezentowane w badaniach naukowych, na forach społecznościowych, podczas konferencji i szkoleń. Jawi się z nich obraz relacji trudnych, często chłodnych, zdystansowanych, wręcz niechętnych, u podłoża których ścierają się osobiste interesy, egoistyczne