Każdemu według potrzeb

Terapia ma za zadanie również wsparcie psychiczne uczniów, pomoc w odnalezieniu swoich talentów, pasji, mocnych stron i nauczeniu się, jak je wykorzystywać. Najlepsze efekty przynosi terapia indywidualna.

Terapeuta może wówczas dobierać ćwiczenia, regulować czas ich trwania oraz wielokrotnie je powtarzać, uwzględniając przy tym indywidualne możliwości i aktualne potrzeby ćwiczącego. Czuwa wnikliwie nad przebiegiem zajęcia oraz sposobem funkcjonowania dziecka i reguluje jego aktywność. To sterująco-osłonowe postępowanie terapeuty ma na celu likwidowanie lub minimalizowanie wszelkich przyczyn i skutków niepowodzeń, z jakimi dziecko spotyka się w szkole, w grupie rówieśniczej, w kontakcie z dorosłymi. Skuteczność terapii pedagogicznej podnosi się wraz z częstością zajęć. Postępy w terapii zależą od wielu czynników, m.in. od wieku i poziomu inteligencji dziecka, jego możliwości percepcyjnych, zakresu i stopnia zaburzeń funkcji percepcyjno-motorycznych, pozytywnego nastawienia dziecka do zajęć, a w szczególności od współpracy terapeuty z rodzicami.

Formy, metody i techniki terapeutyczne stosowane w szkołach

W praktyce szkolnej terminem „terapia pedagogiczna” określa się różnorodną interwencję psychologiczno-pedagogiczną zmierzającą do spowodowania określonych, pozytywnych zmian w zakresie sfery poznawczej i emocjonalnej oraz motywację w strukturze wiedzy i umiejętności szkolnych dziecka. Celem nadrzędnym jest stworzenie możliwości wszechstronnego rozwoju umysłowego, psychicznego i społecznego dzieciom z utrudnieniami rozwojowymi, rozwoju na miarę ich możliwości. Jest to spore uproszczenie, albowiem specjaliści, chcąc dokonać systematyzacji odziaływań terapeutycznych,...