Niewątpliwie każda z tych trudności jest przyczyną problemów w nauce. W klasyfikacji DSM-5 wyszczególniono „specyficzne zaburzenia uczenia się”, które obejmują szereg kategorii, m.in. dysleksję, dyspraksję, zaburzenia uwagi, dyskalkulię oraz zaburzenia przetwarzania słuchowego. Jeśli dziecko przejawia któreś z wymienionych zaburzeń, to z dużą dozą prawdopodobieństwa można przypuszczać, że pojawią się również zaburzenia współistniejące. Z tego powodu wielu badaczy problemu uważa, iż nauczyciele powinni dokładnie przyglądać się dziecku i jego trudnościom, postrzegając dysleksję przez pryzmat pewnych zespołów zaburzeń, a nie pojedynczej jednostki.
Rozpoznawanie trudności lub zaburzeń
Pamiętaj, że pracownik poradni psychologiczno-pedagogicznej nie zna dziecka. To ty jesteś jego nauczycielem, który ma możliwość obserwacji tego, jak ono się rozwija, jakie przejawia zachowania, jak nawiązuje relacje, dlatego to twoja opinia odgrywa kluczową rolę w rozpoznaniu zaburzeń. Niektóre poradnie psychologiczno-pedagogiczne przekazują nauczycielom gotowe formularze do wypełnienia, nie wyklucza to jednak możliwości samodzielnego opisania sytuacji, zdarzeń i zachowań, które mogą mieć istotny wpływ na rozpoznanie.
Warto pamiętać o tym, aby uwzględnić funkcjonowanie i rozwój dziecka w następujących obszarach:
I Sfera poznawcza
Zastanów się, czy:
- uczeń posiada odpowiedni poziom zdolności zapamiętywania,
- u ucznia występuje prawidłowe skupienie uwagi,
- procesy związane z myśleniem przebiegają prawidłowo,
- percepcja wzrokowa i słuchowa jest na odpowiednim poziomie.
II Sfera emocjonalno-motywacyjna
Zastanów się, czy:
- uczeń posiada umiejętność radzenia sobie z emocjami,
- uczeń potrafi pokonywać trudności,
- uczeń posiada odpowiedni poziom motywacji do nauki.
III Sfera społeczna
Zastanów się,...
Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów
- 10 wydań magazynu "Głos Pedagogiczny"
- Dostęp do wszystkich archiwalnych artykułów w wersji online
- Możliwość pobrania materiałów dodatkowych
- ...i wiele więcej!
