Pedagog, terapeuta, trener, autorka programów profilaktycznych, materiałów szkoleniowych oraz publikacji dla rodziców, uczniów i nauczycieli. Pracuje na stanowisku pedagoga szkolnego i terapeuty pedagogicznego, ponadto prowadzi warsztaty i szkolenia dla różnych grup zawodowych. Jest autorką książki Uczeń (nie)zwykły, czyli kto? (Stowarzyszenie Producentów i Dziennikarzy Radiowych Poznań 2016). Pisze również bajki i opowiadania dla dzieci. Propagatorka treści dotyczących bezpieczeństwa w sieci – trenerka Bezpiecznego Internetu, współtwórca kampanii profilaktyczno-społecznych Odpowiedzialny Kierowca 2016, Zachowaj Trzeźwy Umysł 2016 oraz Rodzina Na TAK.
Żyjemy w kulturze audiowizualnej, co sprawia, że przekaz płynący z mediów ma ogromny wpływ na zachowanie, rozwój i funkcjonowanie człowieka. Niestety, nie zawsze ten przekaz jest pozytywny, bardzo często treści zamieszczane w mediach negatywnie oddziałują na młodych ludzi. Dodatkowym czynnikiem ryzyka jest wszechobecny kult ciała, zgodnie z którym atrakcyjność fizyczna jest obowiązkiem, wymaganiem, które należy spełniać, w przeciwnym razie młody człowiek może ponieść surowe konsekwencje w postaci ośmieszania, braku akceptacji, a nawet odrzucenia przez grupę rówieśniczą.
Współczesny nauczyciel wciąż szuka nowych rozwiązań, chcąc zapewnić uczniom jak najbardziej atrakcyjny i efektywny sposób uczenia się. W tym celu często wykorzystuje się elementy metody edutainment, czyli połączenie edukacji z rozrywką, dzięki czemu uzyskuje się idealny klimat sprzyjający uczeniu się przez doświadczenie. Powszechnie wiadomo, że dzieci uczą się swobodnie poprzez zabawę, która pozostaje ich główną aktywnością. Wówczas uczeń nie odczuwa przymusu nauki, a rozwija się zarówno poznawczo, jak i społecznie, emocjonalnie i często fizycznie. Niewątpliwie do działań typu edutainment możemy zaliczyć gry planszowe, stanowiące zarówno świetną rozrywkę, jak i aspekt edukacyjny i wychowawczy.
Szkoła to miejsce, w którym źródłem stresu może być wiele różnych czynników, począwszy od tych związanych z niekorzystnymi warunkami, jak temperatura czy hałas, poprzez te opierające się na narracjach, np. brak akceptacji ze strony rówieśników, aż po te związane z procesem dydaktycznym. W obecnych czasach dochodzi jeszcze stres związany z panującą epidemią koronawirusa, powodowany m.in. niepewnością co do przebiegu nauczania zdalnego, lękiem o zdrowie własne i bliskich czy relacje z rówieśnikami. Zbyt wysoki poziom stresu, a tym bardziej chroniczny stres, nie wpływa korzystnie na zdrowie, dlatego tak ważne jest, by wspierać uczniów w jego przezwyciężeniu.
Codzienność szkolna jest bardzo obciążająca dla uczniów. Presja związana z nieustannym ocenianiem, nastawienie na wyniki, rywalizacja to nie jedyne czynniki stresujące dzieci i młodzież. Uczeń zestresowany ma trudności w skupieniu się na nauce i realizacji założeń procesu edukacyjnego. Jednym z pomysłów na wyeliminowanie czynników stresowych z rzeczywistości szkolnej jest wprowadzenie zasad slow learningu.
Praca nauczyciela, mimo że niezwykle satysfakcjonująca, stanowi trudne i wymagające zajęcie. Nauczyciel z uwagi na wysoki poziom stresu i inne niekorzystne czynniki jest narażony na utratę zdrowia. Krótkotrwały stres, związany z wykonywaniem jakiegoś wymagającego przedsięwzięcia, bywa mobilizujący. Kiedy jednak przez dłuższy czas nie udaje się zrealizować ważnych celów, wartości czy zadań, wtedy długotrwałe działanie czynników stresogennych może poważnie zaburzyć funkcjonowanie organizmu.
Rezyliencja to dynamiczny proces warunkowany poprzez indywidualne kompetencje, czynniki i zdolności, które wpływają na dobrostan psychiczny; to umiejętność pokonywania przeciwności losu oraz elastyczność przystosowania się do niełatwych warunków życiowych. Termin ten jest używany naprzemiennie z określeniem „odporność” lub „sprężystość psychiczna”. Osoba posiadająca wysoką odporność doskonale radzi sobie ze stresem oraz dużo szybciej dochodzi do równowagi po traumatycznych wydarzeniach.
Empatia to zdolność wczuwania się w przeżycia i rozumienie stanu emocjonalnego drugiego człowieka. Nabywanie tej zdolności jest procesem, który swój początek ma w dzieciństwie. Ważną rolę w jej kształtowaniu się odgrywają czynniki: poznawczy i emocjonalny oraz społeczny i sytuacyjny. Empatia polega nie tylko na rozumieniu drugiego człowieka, lecz także, co ważniejsze, na sygnalizowaniu swojego rozumienia i wczuwaniu się w przeżycia innych ludzi. Elementarny poziom empatii polega na zapewnieniu drugiej osoby o rozumieniu znaczenia jej słów.
Samoocena to umiejętność właściwej oceny swojej osoby w kontekście predyspozycji, wad i zalet. Najczęściej dokonywana jest w porównaniu do innych osób, co pozwala na uwydatnienie wskazanych różnic. Wskazówki co do samooceny oraz sposób jej dokonywania mogą opierać się na własnych wytycznych, wymaganiach, które stawiamy sami sobie, lub też mogą być zależne od tego, czego wymagają od nas inni. Ważne jest, by spojrzenie na własną osobę było subiektywne i dokonane w sposób rozsądny.
