Pedagog, terapeuta, trener, autorka programów profilaktycznych, materiałów szkoleniowych oraz publikacji dla rodziców, uczniów i nauczycieli. Pracuje na stanowisku pedagoga szkolnego i terapeuty pedagogicznego, ponadto prowadzi warsztaty i szkolenia dla różnych grup zawodowych. Jest autorką książki Uczeń (nie)zwykły, czyli kto? (Stowarzyszenie Producentów i Dziennikarzy Radiowych Poznań 2016). Pisze również bajki i opowiadania dla dzieci. Propagatorka treści dotyczących bezpieczeństwa w sieci – trenerka Bezpiecznego Internetu, współtwórca kampanii profilaktyczno-społecznych Odpowiedzialny Kierowca 2016, Zachowaj Trzeźwy Umysł 2016 oraz Rodzina Na TAK.
Emocje to stany, które towarzyszą nam niemal w każdej sekundzie życia, to nagłe zmiany, poruszenie zachodzące w umyśle, spowodowane odbiorem bodźców zewnętrznych i wewnętrznych. Emocje mówią o naszych (często ukrytych) potrzebach, powodują pobudzenie, niosą ładunek energetyczny o określonym zabarwieniu, mogą charakteryzować się różnym poziomem intensywności. Oprócz wewnętrznego odczucia powodują charakterystyczną ekspresję ciała i mimikę.
Dziecko z dysleksją w sytuacji, gdy pozbawiamy je odpowiedniego wsparcia, funkcjonuje poniżej swoich możliwości intelektualnych, przejawia również wiele trudności, które występują niemal na wszystkich płaszczyznach życia. Aby nie przekreślać jego możliwości i wyrównać szanse, konieczne jest więc tworzenie środowiska, które sprzyja kompleksowemu rozwojowi takiego ucznia.
Niska samoocena, obniżone poczucie własnej wartości, zaburzone relacje społeczne (rodzina, nauczyciele, rówieśnicy), zewnętrzne poczucie kontroli, niska motywacja osiągnięć, niska odporność na stres, zaburzenia emocjonalne, nerwica, agresja – to tylko niektóre z problemów, jakie dotyczyć mogą funkcjonowania dziecka z dysleksją. Konsekwencje takiego stanu mogą okazać się katastrofalne i prowadzić do nieprawidłowości w zakresie funkcjonowania osobowościowego, emocjonalnego i społecznego, dlatego tak ważne jest tworzenie przestrzeni przyjaznej dla każdego ucznia niezależnie od tego, jakie deficyty, zaburzenia, zakłócenia u niego występują.
Nastrój jest składową częścią temperamentu i zupełnie naturalnym stanem, który występuje w pewnym wycinku rzeczywistości, nie ma stałego charakteru, ulega częstym zmianom. Na to, jaki mamy nastrój, wpływa wiele czynników zarówno tych pochodzenia wewnętrznego, jak i zewnętrznego.
Bardzo często dysleksja jest traktowana jako nadbagaż, coś, co ogranicza i obciąża. W rzeczywistości dysleksja pozostanie z dyslektykiem do końca życia, nie zniknie, co najwyżej osłabną jej symptomy, jeśli zapewnimy dziecku odpowiednie warunki. Dlaczego zatem nie można by się z nią zaprzyjaźnić, dostrzec jej pozytywnych stron?
Jak często można zauważyć, dysleksja nie stanowi pojedynczej trudności – istnieje wiele zaburzeń i zakłóceń, które z nią współwystępują i jednocześnie zachodzą na siebie. Wielu rodziców i nauczycieli jest jednak tak bardzo zaabsorbowanych objawami dysleksji, że nie dostrzegają innych trudności lub też uważają, że wszelkie deficyty są nią spowodowane.
Niełatwo być nastolatkiem – to właśnie na tym etapie rozwoju zachodzą ogromne zmiany, z którymi młody człowiek nie potrafi sobie poradzić. Najbardziej charakterystycznym określeniem tego okresu jest brak równowagi spowodowany szalejącymi hormonami, rozwijającym się układem nerwowym, ogólnym funkcjonowaniem mózgu oraz zachowaniami buntowniczymi. W konsekwencji młodzież bywa impulsywna, ma zmienne nastroje, często podejmuje pochopne decyzje i przejawia zachowania ryzykowne. I martwi się wieloma rzeczami…
Dysleksja rozwojowa pojmowana jest w kategorii zaburzeń komunikacji, na co wskazują analizy i interpretacje psycholingwistyczne, które determinują też sposób określania przyczyn, objawów i kwestii związanych z funkcjonowaniem osób dyslektycznych. Nie jest więc prawidłowe kategoryzowanie dysleksji jako zaburzenia związanego wyłącznie z występowaniem specyficznych trudności w czytaniu, gdyż obejmuje ona także deficyty poznawcze mające ogromne znaczenie w wielu sferach funkcjonowania.
