Pedagog, terapeuta, trener, autorka programów profilaktycznych, materiałów szkoleniowych oraz publikacji dla rodziców, uczniów i nauczycieli. Pracuje na stanowisku pedagoga szkolnego i terapeuty pedagogicznego, ponadto prowadzi warsztaty i szkolenia dla różnych grup zawodowych. Jest autorką książki Uczeń (nie)zwykły, czyli kto? (Stowarzyszenie Producentów i Dziennikarzy Radiowych Poznań 2016). Pisze również bajki i opowiadania dla dzieci. Propagatorka treści dotyczących bezpieczeństwa w sieci – trenerka Bezpiecznego Internetu, współtwórca kampanii profilaktyczno-społecznych Odpowiedzialny Kierowca 2016, Zachowaj Trzeźwy Umysł 2016 oraz Rodzina Na TAK.
Życie we współczesnym świecie nabrało bardzo szybkiego tempa, jest niezwykle intensywne i pełne sytuacji, które mogą być przyczyną stresu. To zupełnie naturalne zjawisko, gdyż stres jest naszą reakcją na pewne okoliczności. Zdarza się jednak, że jego oddziaływanie jest ogromnie dysfunkcyjne, wręcz patologiczne, co utrudnia nam prawidłowe funkcjonowanie. Dzieje się tak w sytuacji stresu chronicznego, przewlekłego lub gdy jednostka nie posiada zasobów strategii do radzenia sobie w sytuacjach stresogennych.
Pedagog szkolny odgrywa niezwykle ważną rolę w działaniu placówki. Powierzone mu obowiązki mają szeroki zakres i dotyczą wielu aspektów funkcjonowania zarówno ucznia, jak i samej szkoły. Jako że praca pedagoga oparta jest na diagnozowaniu, oczywiste wydaje się przydzielenie mu funkcji koordynatora do spraw rozpoznawania specjalnych potrzeb edukacyjnych.
Zapewne każdy z nas spotkał się w swojej pracy z typem ucznia, który jest określany mianem „zdolny, ale leniwy”. W wielu przypadkach to „lenistwo” nie jest wynikiem złej woli młodego człowieka, a jego przyczyn należy szukać w niskim poziomie umiejętności wykonawczych. Jak je kształtować z korzyścią dla nastolatka?
Z pozoru wydawać by się mogło, że uczeń, u którego występują specyficzne trudności w nauce, nie może posiadać szczególnych uzdolnień czy talentów. Nic bardziej mylnego. Mimo że uczniowie z tej grupy przejawiają trudności w zakresie opanowania pewnych kompetencji, nie jest to przeszkodą w rozwijaniu potencjału i odnoszeniu sukcesów w dorosłym życiu.
Świat nadal mierzy się z poważnym problemem, jakim jest pandemia koronawirusa. Bez wątpienia jest to sytuacja trudna, u każdego z nas wywołuje emocje powodujące nie do końca przyjemne odczucia. Duża część społeczeństwa jest zdezorientowana, odczuwa strach czy niepokój; to wszystko spowodowane jest utratą kontroli nad własnym życiem i brakiem poczucia bezpieczeństwa. Duża liczba ofiar zarówno w Polsce, jak i na całym świecie przyczyniła się do ograniczenia działalności placówek oświatowych w drugim semestrze roku szkolnego 2019/2020. Taka sytuacja nigdy wcześniej się nie zdarzyła, stąd nasz lęk przed nieznanym, który jest naturalną reakcją, i brak pomysłu na własne miejsce w tym wszystkim. Niezwykle ważną kwestią jest udzielenie wsparcia psychologiczno-pedagogicznego w tej niecodziennej sytuacji.
Szkoła to miejsce, które powinno stworzyć dziecku warunki do wszechstronnego rozwoju. Ważne jest, aby każdy uczeń był traktowany odrębnie, ponieważ jest indywidualną jednostką mającą swoje zasoby i potrzeby. Dysleksja rozwojowa powoduje, że uczeń zaliczany jest do grupy osób posiadających specjalne potrzeby edukacyjne. W jaki sposób właściwie rozpoznać te potrzeby, by następnie stworzyć odpowiednie warunki wspierające rozwój dziecka?
Pedagogika serca oparta jest na uniwersalnych wartościach, jakimi są miłość, zrozumienie, przyjaźń, empatia, szacunek do drugiej osoby. Priorytetem są tutaj wychowanie i wszechstronny rozwój człowieka, a także umiejętność niesienia pomocy innym, empatyczne podejście do ludzi i świata oraz altruistyczna postawa. Czy we współczesnym, tradycyjnym systemie edukacji jest przestrzeń dla pedagogiki serca?
Biorąc pod uwagę szereg walorów, jakie niesie za sobą rozwój twórczości i kreatywności, powinniśmy dążyć do tego, aby wprowadzać jak najwięcej jej elementów do edukacji szkolnej. Wprawdzie realia tradycyjnej szkoły wykluczają włączenie pedagogiki twórczości do obowiązkowych zajęć edukacyjnych, ale możemy jej elementy wprowadzać w ramach zajęć dodatkowych, świetlicowych lub nagłych zastępstw.
