To trzeci rok szkolny z rzędu, kiedy na mocy art. 26 ustawy Prawo oświatowe działania określone w programie wychowawczo-profilaktycznym, skierowane do uczniów, nauczycieli i rodziców, muszą być przygotowane w oparciu o przeprowadzoną diagnozę potrzeb i problemów występujących w danej społeczności szkolnej, przy czym nie dotyczy to przedszkoli, branżowych szkół II stopnia, szkół policealnych i szkół dla dorosłych.
Wspieranie dzieci i młodzieży wymaga nieustannej pracy nad własnym dobrostanem, aby móc efektywnie pomagać podopiecznym. Równowaga wewnętrzna w bezpośredni sposób przekłada się na jakość naszej pracy i relacji. Wypalony, wyczerpany pedagog czy wychowawca nie będzie efektywny. Tak jak w samolocie maskę tlenową najpierw zakładamy sobie, a potem dziecku, tak w pracy z młodymi ludźmi w pierwszej kolejności musimy zadbać o swoje zasoby. Jak dobrze gospodarować energią zgromadzoną w czasie wakacji? Jak planować pracę, by była dla nas źródłem satysfakcji, a nie frustracji?
Od wielu lat zachęcam Państwa do rzetelnego, na ile jest to tylko możliwe, planowania całorocznej pracy. Doświadczenie uczy, że planowanie jest kompetencją, która nadaje działaniom szkolnego specjalisty strukturę zorganizowaną, stanowiąc jednocześnie nieodzowny warunek ich skuteczności. Zapobiega przypadkowości i chaosowi w realizacji zarówno zadań obowiązkowych, jak i dodatkowych zlecanych przez dyrektora szkoły czy placówki.
Zajęcia rozwijające komunikowanie się to istotna część pracy z dziećmi w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Głównym założeniem każdego scenariusza zajęć opracowywanego przez nauczyciela lub terapeutę jest wsparcie w nabywaniu przez uczniów kompetencji językowych i komunikacyjnych. Tematy zajęć i sposób działań powinny więc w jak największym stopniu umożliwiać uczniom kontakt z otoczeniem i integrację społeczną. Lekcje rozwijające komunikację to zachęta do porozumiewania się i wyrażania siebie zarówno w grupie rówieśniczej, jak i w dalszym środowisku przy wykorzystaniu mowy, pisma, gestów i innych dostępnych dla dziecka sposobów komunikacji.
Dysleksja rozwojowa jest przedmiotem zmartwień wielu rodziców. Często wynika to z braku dostatecznej wiedzy o symptomach, które dają podstawy do zakwalifikowania dziecka do grupy osób z ryzykiem dysleksji. Znajomość ogólnego pojęcia dysleksji i charakterystycznych jej objawów w dużym stopniu ułatwia uchwycenie problemów już w wieku niemowlęcym lub przedszkolnym. Poniższa treść stanowi więc wartość zarówno dla specjalistów, jak i opiekunów.
Orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego to ważny dokument, dzięki któremu edukacja ucznia będzie przebiegać w sposób całkowicie dostosowany do jego potrzeb oraz możliwości intelektualnych i fizycznych. Sama procedura otrzymania dokumentu od zespołu orzekającego nie należy do skomplikowanych. Poradnia psychologiczno-pedagogiczna ma obowiązek przekazania wnioskodawcom gotowych formularzy do wypełnienia. Bez posiadania orzeczenia, rodzice nie mogą ubiegać się o specjalną organizację nauczania w szkole.
W czasie, kiedy dominuje nauczanie zdalne i nie ma bezpośredniego kontaktu z uczniami, konieczne staje się szukanie różnych alternatyw w zakresie prowadzenia zajęć. Chodzi bowiem o dążenie do urozmaicenia lekcji, zaangażowania uczniów w dodatkowe działania i przyczynienia się do tego, żeby poczuli oni potrzebę samodzielnego zdobywania wiedzy i doskonalenia swoich umiejętności. Rolą nauczyciela powinno być w związku z tym szukanie ciekawych, innowacyjnych rozwiązań. Jednym z nich może być praca metodą projektów. Jest to metoda znana od dość dawna, jednak w aktualnej sytuacji może zyskać na znaczeniu, pozwala bowiem na wyjście poza utarte schematy i zapewnienie uczniom dodatkowej stymulacji.
Każdy program o charakterze profilaktycznym, a takim jest program ochrony zdrowia psychicznego uczniów, należy poddać corocznej wewnętrznej ewaluacji, czyli ocenie, tak systematycznej i obiektywnej, jak to tylko możliwe. Dzięki temu pozyskuje się wiarygodne i użyteczne informacje, pozwalające na wyciąganie wniosków dotyczących tego, co i dlaczego udało się zrealizować lub czego nie udało się osiągnąć i dlaczego tak się stało.
Dlaczego ani niska, ani zbyt wysoka samoocena nie jest dobra oraz jak pomóc dzieciom nie ulegać presji mediów społecznościowych – podpowiada Marta Nowakowska, psycholog, terapeuta poznawczo-behawioralny dzieci i młodzieży.
Obowiązkiem nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych i specjalistów, udzielających w swoich placówkach pomocy psychologiczno-pedagogicznej dzieciom i młodzieży, jest przeprowadzanie oceny jej efektywności. Co poddać ocenie, jak często jej dokonywać i jak trafnie sformułować płynące z niej wnioski i wskazania do dalszych działań?
Nauka w szkole wymaga bardzo dużego zaangażowania ze strony wszystkich nauczycieli i pedagogów. Konieczne staje się podejmowanie działań, które mają na celu wspieranie rozwoju ucznia i organizowanie takich sytuacji szkolnych, które będą adekwatne do potrzeb i możliwości uczniów. Niezwykle ciekawym rozwiązaniem staje się praca z wykorzystaniem eksperymentów oraz uczenie się przez doświadczenie.
Nastrój jest składową częścią temperamentu i zupełnie naturalnym stanem, który występuje w pewnym wycinku rzeczywistości, nie ma stałego charakteru, ulega częstym zmianom. Na to, jaki mamy nastrój, wpływa wiele czynników zarówno tych pochodzenia wewnętrznego, jak i zewnętrznego.