O tym, kto jest zadowolony z edukacji online, a kto nie i z jakiego powodu, a także dlaczego wszyscy w pierwszej kolejności powinniśmy zadbać o swoje dobre samopoczucie, rozmawiamy z Tomaszem Bilickim, certyfikowanym interwentem kryzysowym, koordynatorem Punktu Interwencji Kryzysowej dla Młodzieży RE-START w Łodzi.
O tym, jak rozróżnić symptomy zwykłego zmęczenia od oznak wypalenia zawodowego, dlaczego warto troszczyć się o siebie i jakie działania profilaktyczne stosować na co dzień, by zachować równowagę między życiem zawodowym a prywatnym, rozmawiamy z Karoliną Buszkiewicz, psycholożką, coachem i trenerką.
Jakiś czas temu ponownie przetoczyła się przez Polskę dyskusja skutecznie dzieląca społeczeństwo. Jest to o tyle ciekawe, że przecież wszyscy mamy w gruncie rzeczy te same cele, a jakbyśmy tego nie widzieli. Batalia dotyczyła edukacji seksualnej według nowoczesnych standardów WHO. Osoby popierające projekt rozpoczęcia edukacji seksualnej od najwcześniejszego etapu życia argumentowały to przede wszystkim w ten sposób, że jest ona skutecznym sposobem chronienia dzieci przed wykorzystaniem.
Niełatwo być nastolatkiem – to właśnie na tym etapie rozwoju zachodzą ogromne zmiany, z którymi młody człowiek nie potrafi sobie poradzić. Najbardziej charakterystycznym określeniem tego okresu jest brak równowagi spowodowany szalejącymi hormonami, rozwijającym się układem nerwowym, ogólnym funkcjonowaniem mózgu oraz zachowaniami buntowniczymi. W konsekwencji młodzież bywa impulsywna, ma zmienne nastroje, często podejmuje pochopne decyzje i przejawia zachowania ryzykowne. I martwi się wieloma rzeczami…
W Polsce żyje około 7,5 mln dzieci i młodzieży. Dane WHO wskazują, że 20% osób z tej grupy wiekowej cierpi na szeroko pojęte zaburzenia psychiczne, z czego 50% wszystkich objawia się po raz pierwszy, zanim dziecko ukończy 14 lat. Jak wynika z analiz opublikowanych w raporcie NIK z kontroli dostępności lecznictwa psychiatrycznego dla dzieci i młodzieży w latach 2017–2019, blisko 9%, czyli ok. 670 tys. dzieci i młodzieży poniżej 18. roku życia wykazuje zaburzenia psychiczne w stopniu wymagającym profesjonalnej pomocy psychiatrycznej i psychologicznej.
Z pozoru wydawać by się mogło, że uczeń, u którego występują specyficzne trudności w nauce, nie może posiadać szczególnych uzdolnień czy talentów. Nic bardziej mylnego. Mimo że uczniowie z tej grupy przejawiają trudności w zakresie opanowania pewnych kompetencji, nie jest to przeszkodą w rozwijaniu potencjału i odnoszeniu sukcesów w dorosłym życiu.
Nastał kolejny rok szkolny i tym samym przyszedł czas na podjęcie czynności planistycznych, których większość z nas nie lubi. Już sam akt planowania kojarzy się z coroczną biurokratyczną rutyną, wywołuje niechęć, rozdrażnienie i zniecierpliwienie. Skoro jednak planowanie pracy wpisane jest w naszą profesję, kolejny raz podejmuję ten temat, by pomóc pedagogom i psychologom szkolnym sprawnie się z tym uporać.
Świat nadal mierzy się z poważnym problemem, jakim jest pandemia koronawirusa. Bez wątpienia jest to sytuacja trudna, u każdego z nas wywołuje emocje powodujące nie do końca przyjemne odczucia. Duża część społeczeństwa jest zdezorientowana, odczuwa strach czy niepokój; to wszystko spowodowane jest utratą kontroli nad własnym życiem i brakiem poczucia bezpieczeństwa. Duża liczba ofiar zarówno w Polsce, jak i na całym świecie przyczyniła się do ograniczenia działalności placówek oświatowych w drugim semestrze roku szkolnego 2019/2020. Taka sytuacja nigdy wcześniej się nie zdarzyła, stąd nasz lęk przed nieznanym, który jest naturalną reakcją, i brak pomysłu na własne miejsce w tym wszystkim. Niezwykle ważną kwestią jest udzielenie wsparcia psychologiczno-pedagogicznego w tej niecodziennej sytuacji.
„Gdyby ludzki mózg był dość prosty, by można go było pojąć, bylibyśmy zbyt prości, by to zrobić”. Słowa wypowiedziane przez Josteina Gaardera w książce Świat Zofii wskazują, że ludzki mózg wciąż jest dla nas wielką tajemnicą, którą jednak w ciągu ostatnich kilkunastu lat odkrywamy w tempie nieporównywalnie szybszym, niż miało to miejsce wcześniej. Zapraszamy do Pracowni neurodydaktycznej, w której dr Adriana Kloskowska pomoże nam zrozumieć tajniki funkcjonowania ludzkiego mózgu i przełoży tę wiedzę na praktyczne umiejętności do wykorzystania w pracy z uczniami.
Drama to jedna z metod pedagogicznych rekomendowanych w pracy z uczniami o specjalnych potrzebach edukacyjnych. Jej podstawą jest fikcja, sytuacja wyobrażeniowa, która powstaje, gdy kilka osób we wspólnej przestrzeni przedstawia coś, co nie jest w danym czasie obecne, używając jako środków wyrazu swoich ciał i głosów. A to wymaga od uczestników pełnego, uczuciowego i emocjonalnego zaangażowania w jej przedstawienie. Wczuwanie i przeżywanie mają pomóc w głębszym i bardziej osobistym dotarciu do określonego problemu, a doświadczenie fikcyjne – przekształcić się w doświadczenie rzeczywiste.
Praca nauczyciela, mimo że niezwykle satysfakcjonująca, stanowi trudne i wymagające zajęcie. Nauczyciel z uwagi na wysoki poziom stresu i inne niekorzystne czynniki jest narażony na utratę zdrowia. Krótkotrwały stres, związany z wykonywaniem jakiegoś wymagającego przedsięwzięcia, bywa mobilizujący. Kiedy jednak przez dłuższy czas nie udaje się zrealizować ważnych celów, wartości czy zadań, wtedy długotrwałe działanie czynników stresogennych może poważnie zaburzyć funkcjonowanie organizmu.
Empatia to zdolność wczuwania się w przeżycia i rozumienie stanu emocjonalnego drugiego człowieka. Nabywanie tej zdolności jest procesem, który swój początek ma w dzieciństwie. Ważną rolę w jej kształtowaniu się odgrywają czynniki: poznawczy i emocjonalny oraz społeczny i sytuacyjny. Empatia polega nie tylko na rozumieniu drugiego człowieka, lecz także, co ważniejsze, na sygnalizowaniu swojego rozumienia i wczuwaniu się w przeżycia innych ludzi. Elementarny poziom empatii polega na zapewnieniu drugiej osoby o rozumieniu znaczenia jej słów.