Rozpoczęcie nowego roku szkolnego to nowe otwarcie. Szansa na zbudowanie dobrych relacji z nowymi uczniami lub wprowadzenie zmian w te dotychczasowe.
Warto zacząć zatem od tego, co jest ich podstawą, czyli od poczucia zaufania. Być osobą szczególnego zaufania to wyzwanie dla wszystkich nauczycieli,
a w sposób szczególny nauczycieli wychowawców, pedagogów, psychologów szkolnych. Jak to zrobić, by budować atmosferę zaufania w klasie,
w szkole, w szkolnej społeczności, ale także w relacji z każdym z uczniów? Dzięki czemu uczniowie wzmacniają swoje poczucie zaufania?
Dział: Otwarty dostęp
Kreatywność ożywia martwe rzeczy, a wyobraźnia to jej nieodłączny element. To właśnie ona odróżnia istotę ludzką od innych gatunków stąpających po ziemi. Jesteśmy twórcami, bo natura obdarzyła człowieka, a dokładniej jego mózg niezwykłą zdolnością do tworzenia nowych rzeczy. Współczesne zajęcia rozwijające kreatywność, to najprościej mówiąc lekcje, których głównym celem jest ćwiczenie umiejętności myślenia twórczego. Inspirowanie najmłodszych do nauki to trudna sztuka, która wymaga nie tylko cierpliwości i systematyczności, ale przede wszystkim innowacyjnego podejścia do zajęć. Rozbudzić naturalną ciekawość uczniów, zafascynować ich nową wiedzą i ujrzeć w ich oczach iskierkę radości. To marzenia każdego pedagoga, bo nic tak nie satysfakcjonuje nauczycieli, jak samodzielne odkrywanie świata przez wychowanków. W poniższej treści podpowiemy, jakie tematy zajęć sprzyjają kreatywnym działaniom uczniów i dlaczego warto uczestniczyć w lekcjach rozwijających samodzielną ekspresję i inicjatywę.
Myślenie magiczne to przekonanie i wiara w to, że myśli, życzenia i pragnienia mogą wpływać na zewnętrzny świat. Koncept ten zakłada wizualizację lub wiarę w istnienie kogoś lub czegoś, co nie istnieje. Jest to zjawisko powszechnie występujące u małych dzieci.
Człowiek jest istotą społeczną, a mózg najlepiej uczy się we współpracy z innymi mózgami, co wynika ze społecznego charakteru naszego gatunku. Wiedza z zakresu neurobiologii wskazuje, że przychodzimy na świat wyposażeni w obwody neuronalne służące do interakcji społecznych – istnieją specjalne obwody odpowiedzialne za wykrywanie ruchu biologicznego i ruchu obiektów nieożywionych, a także obwody służące do rozpoznawania twarzy i ruchów twarzy.
To trzeci rok szkolny z rzędu, kiedy na mocy art. 26 ustawy Prawo oświatowe działania określone w programie wychowawczo-profilaktycznym, skierowane do uczniów, nauczycieli i rodziców, muszą być przygotowane w oparciu o przeprowadzoną diagnozę potrzeb i problemów występujących w danej społeczności szkolnej, przy czym nie dotyczy to przedszkoli, branżowych szkół II stopnia, szkół policealnych i szkół dla dorosłych.
Wspieranie dzieci i młodzieży wymaga nieustannej pracy nad własnym dobrostanem, aby móc efektywnie pomagać podopiecznym. Równowaga wewnętrzna w bezpośredni sposób przekłada się na jakość naszej pracy i relacji. Wypalony, wyczerpany pedagog czy wychowawca nie będzie efektywny. Tak jak w samolocie maskę tlenową najpierw zakładamy sobie, a potem dziecku, tak w pracy z młodymi ludźmi w pierwszej kolejności musimy zadbać o swoje zasoby. Jak dobrze gospodarować energią zgromadzoną w czasie wakacji? Jak planować pracę, by była dla nas źródłem satysfakcji, a nie frustracji?
Od wielu lat zachęcam Państwa do rzetelnego, na ile jest to tylko możliwe, planowania całorocznej pracy. Doświadczenie uczy, że planowanie jest kompetencją, która nadaje działaniom szkolnego specjalisty strukturę zorganizowaną, stanowiąc jednocześnie nieodzowny warunek ich skuteczności. Zapobiega przypadkowości i chaosowi w realizacji zarówno zadań obowiązkowych, jak i dodatkowych zlecanych przez dyrektora szkoły czy placówki.
Zajęcia rozwijające komunikowanie się to istotna część pracy z dziećmi w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Głównym założeniem każdego scenariusza zajęć opracowywanego przez nauczyciela lub terapeutę jest wsparcie w nabywaniu przez uczniów kompetencji językowych i komunikacyjnych. Tematy zajęć i sposób działań powinny więc w jak największym stopniu umożliwiać uczniom kontakt z otoczeniem i integrację społeczną. Lekcje rozwijające komunikację to zachęta do porozumiewania się i wyrażania siebie zarówno w grupie rówieśniczej, jak i w dalszym środowisku przy wykorzystaniu mowy, pisma, gestów i innych dostępnych dla dziecka sposobów komunikacji.
Dysleksja rozwojowa jest przedmiotem zmartwień wielu rodziców. Często wynika to z braku dostatecznej wiedzy o symptomach, które dają podstawy do zakwalifikowania dziecka do grupy osób z ryzykiem dysleksji. Znajomość ogólnego pojęcia dysleksji i charakterystycznych jej objawów w dużym stopniu ułatwia uchwycenie problemów już w wieku niemowlęcym lub przedszkolnym. Poniższa treść stanowi więc wartość zarówno dla specjalistów, jak i opiekunów.
Orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego to ważny dokument, dzięki któremu edukacja ucznia będzie przebiegać w sposób całkowicie dostosowany do jego potrzeb oraz możliwości intelektualnych i fizycznych. Sama procedura otrzymania dokumentu od zespołu orzekającego nie należy do skomplikowanych. Poradnia psychologiczno-pedagogiczna ma obowiązek przekazania wnioskodawcom gotowych formularzy do wypełnienia. Bez posiadania orzeczenia, rodzice nie mogą ubiegać się o specjalną organizację nauczania w szkole.
W czasie, kiedy dominuje nauczanie zdalne i nie ma bezpośredniego kontaktu z uczniami, konieczne staje się szukanie różnych alternatyw w zakresie prowadzenia zajęć. Chodzi bowiem o dążenie do urozmaicenia lekcji, zaangażowania uczniów w dodatkowe działania i przyczynienia się do tego, żeby poczuli oni potrzebę samodzielnego zdobywania wiedzy i doskonalenia swoich umiejętności. Rolą nauczyciela powinno być w związku z tym szukanie ciekawych, innowacyjnych rozwiązań. Jednym z nich może być praca metodą projektów. Jest to metoda znana od dość dawna, jednak w aktualnej sytuacji może zyskać na znaczeniu, pozwala bowiem na wyjście poza utarte schematy i zapewnienie uczniom dodatkowej stymulacji.
Każdy program o charakterze profilaktycznym, a takim jest program ochrony zdrowia psychicznego uczniów, należy poddać corocznej wewnętrznej ewaluacji, czyli ocenie, tak systematycznej i obiektywnej, jak to tylko możliwe. Dzięki temu pozyskuje się wiarygodne i użyteczne informacje, pozwalające na wyciąganie wniosków dotyczących tego, co i dlaczego udało się zrealizować lub czego nie udało się osiągnąć i dlaczego tak się stało.