Każdy człowiek doświadcza lęku. W przeciwieństwie do strachu, który pojawia się w odpowiedzi na konkretne bodźce, lęk jest odczuwany, mimo że w danej chwili nie istnieje bezpośrednie niebezpieczeństwo. Jest więc racjonalnie niewytłumaczalny, ale wpływa na człowieka, budząc w nim niepokój, obawy, a nawet wywołując napady paniki. Lęk może bardzo ograniczać funkcjonowanie, wpływając destrukcyjnie na życie zawodowe i osobiste. Odczuwanie lęku podsycają sytuacje kryzysowe, w których człowiek czuje się bezradny, ponieważ strategie działania dotychczas przez niego stosowane przestają przynosić oczekiwane efekty.
Dział: Otwarty dostęp
Współcześnie innowacyjność stała się jedną z bardziej pożądanych kompetencji na rynku pracy. Warto więc już od najmłodszych lat kreować uczniom przestrzeń do uczenia się opierającą się przede wszystkim na rozwoju twórczości oraz kreatywnego myślenia, aby otworzyć ich umysły i jak najlepiej przygotować do zbliżającej się dorosłości.
W ciągu ostatnich lat w dynamicznie rozwijającym się świecie znaleźliśmy się w miejscu, w którym nasi uczniowie odnajdują się doskonale, a za którym my – nauczyciele ciągle próbujemy nadążyć. Świat technologii – bo o nim mowa – rozwija się w zaskakującym tempie i opanował wszystkie aspekty naszego życia codziennego, w tym również edukację, wkraczając do szkół oraz przedszkoli.
Wraz z rozwojem mediów społecznościowych, technologii czy internetu w ogóle, popularne stało się nadmierne przewijanie postów na telefonie lub tablecie zwane scrollowaniem. Polega ono na pomijaniu treści, które generalnie nie interesują odbiorcy. Scrollowanie jest związane z niezatrzymywaniem się na tych treściach, które nie pasują do preferencji. Większość ludzi jednak nie zdaje sobie sprawy z tego, jak duży wpływ może to mieć na zdrowie psychiczne zarówno dzieci, jak i dorosłych.
Dbanie o dobrostan psychiczny dzieci i młodzieży to ważne zadanie dla wszystkich nauczycieli i szkolnych specjalistów w kontekście profilaktyki zdrowia psychicznego uczniów. Zostało ono wyszczególnione w punkcie trzecim podstawowych kierunków realizacji polityki oświatowej państwa w roku szkolnym 2024/2025, w którym czytamy: „Wspieranie dobrostanu dzieci i młodzieży, ich zdrowia psychicznego”. Jak więc szkoła może sprostać temu zadaniu?
Życie każdego nastolatka jest jak nieustannie kręcąca się karuzela. Nie sposób jej zatrzymać, nie sposób z niej wysiąść. Karuzele różnią się od siebie. Jedne są większe, inne bardziej kolorowe, niektóre przerażające lub takie, z których możemy podziwiać piękne widoki. Okres dojrzewania nastolatka w spektrum autyzmu jest z pewnością niezwykle ciekawą karuzelą. A może nawet rollercoasterem. Jednym z tych największych, gdzie po długim podjeździe spada się nagle, w ułamku sekundy pionowo w dół, by po chwili gnać przez zakręty, wisząc głową w dół.
Osoby, które pracują z dziećmi o zróżnicowanych potrzebach edukacyjnych, powinny doskonale znać i stosować zasady udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Zbyt późno dostrzeżone problemy dziecka mogą negatywnie wpływać na jego wyniki w nauce, zachowanie czy też funkcjonowanie zarówno w placówce edukacyjnej, jak i w środowisku domowym.
Czy Twoi uczniowie widzieli już Blisko – dzieło w reżyserii młodego belgijskiego reżysera Lukasa Dhonta, które w 2023 r. zdobyło nominację do Oscara w kategorii najlepszy film międzynarodowy? Jeśli nie, rekomenduję wspólny seans z klasą. To nastrojowa, poruszająca propozycja dla uczniów klas VII–VIII i szkół ponadpodstawowych, która w wyważony sposób podejmuje istotną dla młodych odbiorców tematykę. Seans może otworzyć młodych ludzi na ważną rozmowę na lekcji wychowawczej, dotyczącą m.in. wykluczenia rówieśniczego, komunikacji w relacjach oraz radzenia sobie z utratą bliskiej osoby.
Kto odpowiada za indywidualizację pracy z uczniem i dostosowanie do niego wymagań edukacyjnych? Kto opracowuje dla danego ucznia te wymagania – wychowawca klasy, pedagog szkolny czy pedagog specjalny? Czy dostosowanie wymagań edukacyjnych jest obowiązkowe dla każdego ucznia z opinią, czy tylko dla ucznia z orzeczeniem?
W życiu dzieci, podobnie jak w życiu dorosłych, zdarzają się sytuacje powodujące bardzo silny stres i ogromne napięcia emocjonalne. Jeśli w wyniku takich wydarzeń młody człowiek nie potrafi funkcjonować tak, jak czynił to do tej pory, mówimy wówczas o kryzysie psychologicznym. Dlaczego? Bo w miarę narastania sytuacji stresowej zwykłe mechanizmy radzenia sobie nie przynoszą dziecku ulgi, nadal odczuwa ono ekstremalnie silne emocje: lęk, wrogość, bezradność, beznadziejność, poczucie wyobcowania względem siebie, rodziny, grupy rówieśniczej. Na dodatek postrzega tę sytuację jako przekraczającą jego wytrzymałość i niemożliwą do pokonania. W związku z tym cierpi, przeżywa utratę kontroli i bezradność.