„Gdyby ludzki mózg był dość prosty, by można go było pojąć, bylibyśmy zbyt prości, by to zrobić”. Słowa wypowiedziane przez Josteina Gaardera w książce Świat Zofii wskazują, że ludzki mózg wciąż jest dla nas wielką tajemnicą, którą jednak w ciągu ostatnich kilkunastu lat odkrywamy w tempie nieporównywalnie szybszym, niż miało to miejsce wcześniej. Zapraszamy do Pracowni neurodydaktycznej, w której dr Adriana Kloskowska pomoże nam zrozumieć tajniki funkcjonowania ludzkiego mózgu i przełoży tę wiedzę na praktyczne umiejętności do wykorzystania w pracy z uczniami.
Dział: Otwarty dostęp
Drama to jedna z metod pedagogicznych rekomendowanych w pracy z uczniami o specjalnych potrzebach edukacyjnych. Jej podstawą jest fikcja, sytuacja wyobrażeniowa, która powstaje, gdy kilka osób we wspólnej przestrzeni przedstawia coś, co nie jest w danym czasie obecne, używając jako środków wyrazu swoich ciał i głosów. A to wymaga od uczestników pełnego, uczuciowego i emocjonalnego zaangażowania w jej przedstawienie. Wczuwanie i przeżywanie mają pomóc w głębszym i bardziej osobistym dotarciu do określonego problemu, a doświadczenie fikcyjne – przekształcić się w doświadczenie rzeczywiste.
Praca nauczyciela, mimo że niezwykle satysfakcjonująca, stanowi trudne i wymagające zajęcie. Nauczyciel z uwagi na wysoki poziom stresu i inne niekorzystne czynniki jest narażony na utratę zdrowia. Krótkotrwały stres, związany z wykonywaniem jakiegoś wymagającego przedsięwzięcia, bywa mobilizujący. Kiedy jednak przez dłuższy czas nie udaje się zrealizować ważnych celów, wartości czy zadań, wtedy długotrwałe działanie czynników stresogennych może poważnie zaburzyć funkcjonowanie organizmu.
Empatia to zdolność wczuwania się w przeżycia i rozumienie stanu emocjonalnego drugiego człowieka. Nabywanie tej zdolności jest procesem, który swój początek ma w dzieciństwie. Ważną rolę w jej kształtowaniu się odgrywają czynniki: poznawczy i emocjonalny oraz społeczny i sytuacyjny. Empatia polega nie tylko na rozumieniu drugiego człowieka, lecz także, co ważniejsze, na sygnalizowaniu swojego rozumienia i wczuwaniu się w przeżycia innych ludzi. Elementarny poziom empatii polega na zapewnieniu drugiej osoby o rozumieniu znaczenia jej słów.
Nauczyciele i uczniowie to reprezentanci dwóch różnych światów, obcujący ze sobą kilka godzin dziennie, przez wiele lat, w układzie narzuconym zewnętrznie przez system oświaty od niepamiętnych czasów. Dzisiaj dzieli ich niemal wszystko: status społeczny, doświadczenie życiowe, zapatrywania i poglądy, zainteresowania, przeżywane trudności i radości, sprawność w posługiwaniu się multimediami, nawet język, jakim się ze sobą komunikują.
Terminologia stosowana na określenie niektórych zajęć prowadzonych z dziećmi i młodzieżą budzi sporo zastrzeżeń prawno-merytorycznyh. Tak jest m.in. z zajęciami specjalistycznymi i zajęciami rewalidacyjnymi. Mimo iż zajęcia te funkcjonują w oświacie od dawna, to właściwe ich rozumienie oraz rozróżnienie nadal sprawia kłopot wielu dyrektorom i nauczycielom ze szkół ogólnodostępnych.
Ocenianie jest nieodłącznym elementem życia uczniów i nauczycieli. Oceny szkolne wyrażane są nie tylko za pomocą stopni, które uczeń otrzymuje za daną pracę czy aktywność, lecz także poprzez indywidualną ocenę nauczyciela, która przejawiać się może w formie słów, gestów czy nawet mimiki. Każda ocena informuje ucznia o postępach, jakie poczynił w opanowaniu danych wiadomości i umiejętności, oraz wskazuje jednocześnie, czy należy jeszcze nad czymś popracować. Najważniejsze jednak, by wspierała jego rozwój.
Ponad dekadę temu Fundacja „Dajemy Dzieciom Siłę” przeprowadziła kampanię, której hasło przewodnie brzmiało: „Internet to okno na świat. Cały świat”. Dzisiaj ten kluczowy przekaz kampanii nadal jest aktualny – nie tylko coraz młodsze dzieci mają dostęp do sprzętów elektronicznych oraz internetu, lecz także często zanika kontrola rodzicielska, przez co ten dostęp do „całego świata” staje się nieograniczony. W takich warunkach nietrudno o to, by młodzi ludzie zetknęli się ze szkodliwymi materiałami. Należą do nich patotreści, w tym patostreaming.
Wszystkie działania pedagogów i psychologów szkolnych, logopedów, terapeutów pedagogicznych i doradców zawodowych związane z organizacją i udzielaniem przez nich pomocy psychologiczno-pedagogicznej muszą być dokumentowane zgodnie z aktualnie obowiązującymi przepisami, a także wypracowanymi w szkole czy placówce procedurami prowadzenia dokumentacji. W niniejszym tekście przypominamy, jak od 1 września 2019 r. czynić to prawidłowo.
Właściwa organizacja i planowanie pracy własnej oraz umiejętne zarządzanie czasem, który jest do dyspozycji, to dla pedagoga szansa na pracę bez stresu, przepracowania i przeciążenia krzyżowaniem się różnorodnych zadań. To również świadectwo jego profesjonalizmu, kluczowy czynnik zwiększający pewność siebie oraz efektywność podejmowanych oddziaływań.
Design thinking jako metoda polegająca na kreowaniu innowacyjnych rozwiązań oraz projektowaniu nowych produktów z uwzględnieniem oczekiwań i potrzeb odbiorców dzięki swojej uniwersalności jest wykorzystywana w różnych dziedzinach. Zapoczątkowana w latach 80. XX w. na Uniwersytecie Stanforda w Kalifornii, bazuje na działaniach zmierzających do lepszego zrozumienia potrzeb oraz empatii. Bardzo istotna jest tutaj informacja zwrotna, która powoduje ulepszanie projektowanych rozwiązań po etapie testowania. Doskonale sprawdzi się w edukacji, ponieważ umożliwia nabywanie i rozwijanie licznych kompetencji.