Budowanie dobrych relacji z ludźmi wymaga umiejętności definiowania samego siebie.
Jesper Juul
Jacy jesteśmy? Kim jesteśmy dla siebie, dla innych, w różnych przestrzeniach, w których funkcjonujemy? Co da nam wiedza na temat naszych zachowań czy odgrywanych ról?
Chcąc skutecznie wspierać ucznia w pokonywaniu ujawnianych przez niego trudności w obszarze społeczno-emocjonalnym, należy najpierw zrozumieć ich genezę. To oczywiste, że każdy z nas dorosłych chętnie przyjąłby gotowy zestaw „recept” wyjaśniających, co konkretnie należy zrobić, kiedy dziecko prezentuje określone zachowania, bez zbytniego ich analizowania. Niestety, to tak nie działa.
Pedagog szkolny odgrywa niezwykle ważną rolę w działaniu placówki. Powierzone mu obowiązki mają szeroki zakres i dotyczą wielu aspektów funkcjonowania zarówno ucznia, jak i samej szkoły. Jako że praca pedagoga oparta jest na diagnozowaniu, oczywiste wydaje się przydzielenie mu funkcji koordynatora do spraw rozpoznawania specjalnych potrzeb edukacyjnych.
Życie we współczesnym świecie nabrało bardzo szybkiego tempa, jest niezwykle intensywne i pełne sytuacji, które mogą być przyczyną stresu. To zupełnie naturalne zjawisko, gdyż stres jest naszą reakcją na pewne okoliczności. Zdarza się jednak, że jego oddziaływanie jest ogromnie dysfunkcyjne, wręcz patologiczne, co utrudnia nam prawidłowe funkcjonowanie. Dzieje się tak w sytuacji stresu chronicznego, przewlekłego lub gdy jednostka nie posiada zasobów strategii do radzenia sobie w sytuacjach stresogennych.
Edukacja to złożony proces, którego głównym celem jest przekazanie uczniom określonych wiadomości i umiejętności. Żeby to jednak było możliwe, konieczne jest dobranie metod pracy adekwatnych do wiedzy i możliwości uczestników procesu edukacyjnego. Należy więc proponować takie aktywności, które nie tylko zainteresują uczniów, ale też sprawią, że lekcje będą przebiegały w prawdziwie twórczej i życzliwiej atmosferze. Tylko w takich warunkach nauczyciel ma możliwość aktywizowania młodych ludzi do pracy i nauki oraz zaspokajania ich potrzeby osiągnięcia sukcesu. Rolą nauczyciela jest więc szukanie interesujących, innowacyjnych rozwiązań i wdrażanie uczniów w świadomy proces dydaktyczny.
Jeśli przyjrzymy się komunikatom wysyłanym do dzieci, zwłaszcza tych młodszych, jeszcze przed wejściem w zaawansowaną nastoletniość, zobaczymy, że najwyższą cnotą w naszych czasach – w domyśle zawierającą chyba wszystkie inne cnoty – jest dla dzisiejszych rodziców i wychowawców „grzeczność”. W kółko napominają oni „Tylko bądź grzeczny”, krytykują „Och, jaki ty jesteś niegrzeczny” i dopytują „Czy aby byłeś grzeczny?”. Wydaje się, że nie ma w dziecku niczego bardziej pożądanego niż grzeczność i niczego bardziej nagannego niż niegrzeczność; wszystkie inne atuty bledną wobec grzeczności, a zwłaszcza wobec niegrzeczności. Zastanówmy się, co właściwie znaczy to słowo i czy jest powód, by promować je bez umiaru?
