Internet, który miał być idealnym sposobem na łatwy dostęp do wiedzy na każdy temat, coraz częściej staje się źródłem dezinformacji. Coraz częściej też pojawiają się w nim nie tylko informacje błędne czy niesprawdzone, ale także treści wręcz celowo wprowadzające odbiorców w błąd. Wyraźniej widać, że szkoła powinna nie tylko przekazywać wiedzę uczennicom i uczniom, ale też nauczyć ich krytycznego myślenia i weryfikowania informacji.
Dlaczego, mimo – wydawałoby się – maksymalnie sprzyjającej sytuacji, sześciolatki, a szczególnie dobrze lub bardzo dobrze rozwinięte intelektualnie sześciolatki (bo takie najczęściej są posyłane wcześniej do szkoły), nie radzą sobie w I klasie?
Przemoc rówieśnicza jest odwiecznym problemem. Mimo że każdy z nas dokłada wszelkich starań, aby zapobiec temu zjawisku, można powiedzieć, że jego wyeliminowanie jest niemożliwe. Przemoc może występować w różnych formach i z różnym nasileniem. Zawsze jednak niesie konsekwencje zarówno dla sprawcy, jak i dla ofiary.
Rozmowa z Joanną Ławicką, autorką nowego cyklu artykułów poświęconych tematyce spektrum autyzmu
Zgodnie z regulacjami ustawy Prawo oświatowe każde dziecko, realizujące obowiązek szkolny w ramach systemu oświaty ma prawo do uzyskania wsparcia w rozwoju i pomocy w nauce stosownie do swoich potrzeb rozwojowych i edukacyjnych. Szczególnym wyzwaniem są dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych, którym sprawia trudność sprostanie wymaganiom edukacyjnym, co wynika ze specyfiki ich funkcjonowania, czyli dzieci i młodzież wymagający pomocy psychologiczno-pedagogicznej.
Partnerstwo w edukacji to najlepszy sposób na wspólne działanie rodziców, nauczycieli, uczniów i lokalnego środowiska. Dzięki niemu wszystkie strony mają możliwość rozmowy na temat własnych punktów widzenia dotyczących danej sprawy oraz wypracowania wspólnego dla wszystkich stanowiska.
Rozmowa z rodzicem to typowa sytuacja szkolna, z którą – prędzej czy później – będzie musiał się zmierzyć każdy pedagog. Rozmowa z rodzicem jest też umiejętnością, którą można i warto ćwiczyć. Jest kompetencją społeczną, co oznacza, że może być doskonalona w interakcji z inną osobą. Kolokwialnie mówiąc, im więcej rozmów odbędziesz, tym staniesz się w tym sprawniejszy.
Nauczanie domowe, czyli homeschooling ma coraz większe grono zwolenników w Polsce. Szacuje się, że obecnie z formy realizacji obowiązku szkolnego lub przedszkolnego poza placówką korzysta 14 035 dzieci*. Mimo że można zauważyć tendencję wzrostową, to nadal edukacja domowa jest zjawiskiem niszowym, które budzi wśród ogółu społeczeństwa wiele kontrowersji.
Agresja i przemoc rówieśnicza zmieniły swoje oblicze, przenosząc się do przestrzeni wirtualnej. Młodzi ludzie coraz częściej wykorzystują sieć, by kogoś złośliwie skrytykować, brutalnie obśmiać, dosadnie obrazić lub znieważyć. Powszechność tego zjawiska powoduje, że wśród użytkowników Internetu panuje coraz większe znieczulenie na tego typu zachowania, skutkujące niestety cichym przyzwoleniem, brakiem reakcji, obojętnością.
Zainteresowanie badaczy zjawiskiem odporności psychicznej i prawidłowego rozwoju dzieci oraz młodzieży mimo niesprzyjających warunków życiowych, zaowocowało pojawieniem się pojęcia resilience w zasobach nauk społecznych i medycznych. Termin ten tłumaczono jako prężność osobową, prężność ego, sprężystość, odporność psychiczną. Jest ona zjawiskiem wyjaśniającym powrót do zdrowia po doświadczeniach zagrożenia czy zniszczenia, rozumianą jako zdolność do radzenia sobie w sytuacjach trudnych, umiejętność „wyjścia cało”, a przynajmniej z niewielkimi stratami z opresji psychicznej. Jak możemy wesprzeć dzieci w doskonaleniu tej umiejętności?
Wciąż słychać echa głośnej akcji #MeToo, której celem było zwrócenie uwagi na powagę i powszechność problemu napastowania seksualnego kobiet. Zaczęło się od aktorek i celebrytek, jednak akcja szybko objęła swoim zasięgiem wiele zwyczajnych dziewcząt i kobiet z całego świata.
