Kategoria: Artykuły z czasopisma

Współczesna szkoła zobowiązana jest do zwracania większej uwagi na to, jak uczniowie podchodzą do kwestii nauki i zapamiętywania. Metoda polegająca na tym, aby jak najszybciej przyswoić dany materiał i równie szybko o nim zapomnieć, powoli odchodzi do lamusa. Od młodych ludzi zaczyna się bowiem wymagać umiejętności posługiwania się zdobytą wiedzą w praktyce i jej kreatywnego wykorzystania w codziennym życiu. Aby uczniowie to potrafili, konieczne staje się pokazanie im, w jaki sposób uczyć się i jak ułatwiać sobie proces przyswajania i zapamiętywania wiadomości.

Współczesny świat i zmiany, jakie w nim zachodzą, sprawiają, że nauczyciele powinni stać się specjalistami w zakresie korzystania z nowoczesnych technologii. Zwłaszcza obecna sytuacja epidemiczna wymusza na pedagogach postawy proaktywne. To oni muszą bowiem sprawić, że lekcje będą ciekawe, a przekazywane treści zachęcą do ich pogłębienia i czynnego udziału w zajęciach, zarówno tych stacjonarnych, jak również, a może przede wszystkim, zdalnych. Konieczne w związku z tym jest otwarcie się na nowości i odważne korzystanie z dostępnych technologii.

Dysleksja rozwojowa pojmowana jest w kategorii zaburzeń komunikacji, na co wskazują analizy i interpretacje psycholingwistyczne, które determinują też sposób określania przyczyn, objawów i kwestii związanych z funkcjonowaniem osób dyslektycznych. Nie jest więc prawidłowe kategoryzowanie dysleksji jako zaburzenia związanego wyłącznie z występowaniem specyficznych trudności w czytaniu, gdyż obejmuje ona także deficyty poznawcze mające ogromne znaczenie w wielu sferach funkcjonowania.

Każdy człowiek doświadcza lęku. W przeciwieństwie do strachu, który pojawia się w odpowiedzi na konkretne bodźce, lęk jest odczuwany, mimo że w danej chwili nie istnieje bezpośrednie niebezpieczeństwo. Jest więc racjonalnie niewytłumaczalny, ale wpływa na człowieka, budząc w nim niepokój, obawy, a nawet wywołując napady paniki. Lęk może bardzo ograniczać funkcjonowanie, wpływając destrukcyjnie na życie zawodowe i osobiste. Odczuwanie lęku podsycają sytuacje kryzysowe, w których człowiek czuje się bezradny, ponieważ strategie działania dotychczas przez niego stosowane przestają przynosić oczekiwane efekty.

Stres to słowo, które wielu ludzi chciałoby wymazać ze swojego słownika. Jakże często słyszymy od innych, że doświadczają w życiu zbyt dużo stresu. Sami również nierzadko komunikujemy innym, że czujemy się zestresowani. Stres kojarzy się zazwyczaj z przykrym doświadczeniem, postrzegany jest jako szkodliwy dla naszego organizmu czynnik, którego należy unikać, ponieważ ogranicza on nasze możliwości funkcjonowania, niszcząc zdrowie, zmniejszając odporność, wpływając negatywnie na możliwości poznawcze, a także przyspieszając proces starzenia. A gdyby ktoś powiedział Wam, że siłę stresu można spożytkować do samorozwoju?

W Polsce żyje około 7,5 mln dzieci i młodzieży. Dane WHO wskazują, że 20% osób z tej grupy wiekowej cierpi na szeroko pojęte zaburzenia psychiczne, z czego 50% wszystkich objawia się po raz pierwszy, zanim dziecko ukończy 14 lat. Jak wynika z analiz opublikowanych w raporcie NIK z kontroli dostępności lecznictwa psychiatrycznego dla dzieci i młodzieży w latach 2017–2019, blisko 9%, czyli ok. 670 tys. dzieci i młodzieży poniżej 18. roku życia wykazuje zaburzenia psychiczne w stopniu wymagającym profesjonalnej pomocy psychiatrycznej i psychologicznej.

Już w łonie matki słyszymy rytmiczne bicie jej serca, stłumione dźwięki dochodzące ze świata zewnętrznego. Noworodek jest istotą w pełni sensoryczną. W miarę rozwoju dziecka wzrasta jego umiejętność reagowania na komunikaty sensoryczne. Dziecko słyszy dźwięki, dostrzega inne osoby czy ruch, czuje zapachy i w ten sposób poznaje otaczający je świat, odkrywając go zmysłami. Im jest starsze, tym sprawniej reaguje na komunikaty, a podejmując kolejne wyzwania, np. wspinając się na drzewa, jeżdżąc na rowerze, rzucając piłką do kosza, w coraz szerszym zakresie sprawdza, jak działają jego układy sensoryczne. W jaki sposób wspomagać rozwój zmysłów u dziecka w wieku szkolnym?

Człowiek z natury jest istotą twórczą, a więc zdolną do tworzenia nowych rzeczy. Niezwykłe właściwości mózgu pozwalają mu zarówno na tworzenie nowych jakości zupełnie od podstaw, jak i na wykorzystywanie posiadanych już zasobów do łączenia ich w nową, a jednocześnie wartościową, jakość, w efekcie czego powstają wytwory cenniejsze pod pewnym względem, np. naukowym, praktycznym czy estetycznym. Co zatem znaczy bycie kreatywnym?