Według badań ankietowych przeprowadzonych przez NIK w 2017 r. cyberprzemoc osiąga niepokojące rozmiary – wynika z nich, że w tamtym czasie zetknęło się z nią 45,5% nauczycieli, prawie 40% uczniów i prawie 30% rodziców. Nawet jeśli uznamy, że skala zjawiska nie wzrosła, jest ona i tak niepokojąca, bo oznacza to, że na 30-osobową klasę w cyberprzemocy w jakiś sposób uczestniczy średnio ok. 12 dzieci. Z sondażu przeprowadzonego przez agencję SW Research wynika ponadto, że 35% rodziców nie wie, jak reagować na cyberprzemoc, gdyby dotknęła ona ich dziecka, a 6% nie kontroluje, z jakich stron ono korzysta; aż połowa badanych deklaruje, że nie zrobiłaby niczego, gdyby hejtu doświadczyła ich pociecha. Nie można przejść nad tym do porządku dziennego.
Kategoria: Artykuły z czasopisma
Człowiek jest istotą stworzoną do samorozwoju, a ludzki mózg nieustannie się uczy i niczego nie robi lepiej. Bywa jednak, że rozwój poszczególnych części mózgu jest zaburzony, co skutkuje tym, że niektóre obszary rozwijają się inaczej niż u większości ludzi; zdarza się też, że wskutek uszkodzenia mechanicznego mózgu ucierpią określone jego części. Gdyby nauczyciele podczas lekcji widzieli mózgi uczniów, zrozumieliby, co w nich się dzieje, i łatwiej by im było projektować skuteczne środowisko edukacyjne. To oczywiście niemożliwe, ale spróbujemy podpowiedzieć co nieco w tym zakresie.
O tym, że w odczuwaniu trudnych emocji nie ma nic złego, o przyczynach zaburzeń emocjonalnych oraz o działaniach wspierających osiąganie przez nastolatków adekwatnej samooceny rozmawiamy z psycholog Agnieszką Ludorowską.
Obecnie w zasadzie nie ma już dzieci, które nie miałyby jakichś dysfunkcji, zaburzeń czy trudności. Tak twierdzą lekarze, psycholodzy i terapeuci, a wtórują im nauczyciele, wskazując, że nawet 30–40% uczniów w każdej klasie ma jakieś problemy edukacyjne, rozwojowo-zdrowotne, natury emocjonalnej bądź wychowawczej. Z roku na rok zwiększa się więc populacja dzieci i młodzieży potrzebujących pomocy psychologiczno- -pedagogicznej. Aby im takowej udzielić, potrzebna jest – poza wstępną diagnozą szkolną – diagnoza specjalistyczna, wykonana w poradni psychologiczno- -pedagogicznej. I tu pojawiają się trudności. Jakiego rodzaju i jak je przezwyciężyć?
I nagle zmieniło się wszystko… świat się zatrzymał… ludzie zostali w domach… Nie ma dzieci w piaskownicach, rodzin w kinach i restauracjach, spotkań ze znajomymi… Ale edukacja jest nadal, bo rozwoju człowieka nic nie jest w stanie zatrzymać.
Drama to jedna z metod pedagogicznych rekomendowanych w pracy z uczniami o specjalnych potrzebach edukacyjnych. Jej podstawą jest fikcja, sytuacja wyobrażeniowa, która powstaje, gdy kilka osób we wspólnej przestrzeni przedstawia coś, co nie jest w danym czasie obecne, używając jako środków wyrazu swoich ciał i głosów. A to wymaga od uczestników pełnego, uczuciowego i emocjonalnego zaangażowania w jej przedstawienie. Wczuwanie i przeżywanie mają pomóc w głębszym i bardziej osobistym dotarciu do określonego problemu, a doświadczenie fikcyjne – przekształcić się w doświadczenie rzeczywiste.
Uczeń z dysleksją w klasie oznacza dla nauczyciela m.in. przygotowanie odpowiedniej dokumentacji i dostosowanie metod i środków do indywidualnych potrzeb dziecka. Na czym owo dostosowanie wymagań dokładnie polega i dlaczego nauczyciele się tego obawiają?
Praca z uczniem z niepełnosprawnością intelektualną nie jest łatwa. Wymaga dużego zaangażowania i cierpliwości ze strony nauczyciela. Jakie elementy należy uwzględnić przy organizowaniu nauczania dla dziecka z niepełnosprawnością intelektualną? Jakie zastosować metody, by umożliwić mu kształcenie?
Praca nauczyciela, mimo że niezwykle satysfakcjonująca, stanowi trudne i wymagające zajęcie. Nauczyciel z uwagi na wysoki poziom stresu i inne niekorzystne czynniki jest narażony na utratę zdrowia. Krótkotrwały stres, związany z wykonywaniem jakiegoś wymagającego przedsięwzięcia, bywa mobilizujący. Kiedy jednak przez dłuższy czas nie udaje się zrealizować ważnych celów, wartości czy zadań, wtedy długotrwałe działanie czynników stresogennych może poważnie zaburzyć funkcjonowanie organizmu.
W celu skutecznego działania interwencyjnego w sytuacji kryzysowej konieczne są dobrze opracowane procedury. Powinny one być stworzone przez szkolny zespół kryzysowy na podstawie aktualnej analizy zagrożeń, możliwości organizacyjno-logistycznych i obowiązujących aktów prawnych. Co powinna zawierać dobrze opracowana procedura oraz jakie są najważniejsze zadania członków szkolnego zespołu reagowania kryzysowego?