Przełom roku, urodziny, pierwszy dzień pracy, poniedziałek... to okazje do podejmowania jakościowych zobowiązań wobec samych siebie, które mają zaowocować zmianą w naszym życiu prywatnym bądź zawodowym. Masowo rzucamy nałogi, przechodzimy na diety, obiecujemy sobie uprawiać jogę, wychodzić częściej na spacery, być słownym i punktualnym, nie pracować ponad etat, naprawić cieknący zlew, nie krzyczeć na dzieci, wyjechać w końcu na wakacje, spędzić weekend tylko we dwoje, zacząć zarabiać prawdziwe pieniądze, być dla siebie dobrym...
Kategoria: Artykuły z czasopisma
Zakończenie I semestru to dobra okazja, by poddać analizie własną pracę na stanowisku pedagoga czy psychologa szkolnego. I nie chodzi tu o dokonanie takiego podsumowania, jakie czynimy zazwyczaj na użytek sprawozdania przedkładanego radzie pedagogicznej. Tym razem idzie o pogłębioną refleksję, która pozwoli określić mocne i słabe strony w swoich działaniach oraz wyeliminować popełnione nieprawidłowości bądź zaniechania.
Lęk jest naturalnym stanem emocjonalnym, który zwraca uwagę na potencjalne niebezpieczeństwo i mobilizuje do poradzenia sobie z nim. Przykładowo, gdy ktoś widzi rozpędzony samochód jadący w jego kierunku, odczuwa lęk i chowa się w bramie, dzięki czemu unika potencjalnego zderzenia. Taki lęk pełni funkcję przystosowawczą – pomaga optymalnie rozwiązać problemy. Co jednak, kiedy przeradza się w stan patologiczny?
Praca nauczyciela i nauczycielki jest trudna metodycznie i bardzo obciążająca emocjonalnie. Niestety, naszą pracę z uczniami w większości prowadzimy samotnie. Jak tę tradycję zmienić w mało obciążający nauczycieli sposób?
Poszukując optymalnych rozwiązań pozwalających na organizację efektywnych zajęć z doradztwa zawodowego w szkole, należy mocno osadzić je w warunkach, które stwarza współczesny postpandemiczny rynek pracy. Dlatego tak istotne jest, aby nowoczesna szkoła podjęła wyzwanie kształtowania zintegrowanych działań doradczych. Jak to zrobić, wykorzystując potencjał całej kadry pedagogicznej?
Wolność i odpowiedzialność to dwa aspekty dokonywania świadomych wyborów, podejmowania przemyślanych decyzji. W najprostszym ujęciu wolność „opisuje sytuację braku zewnętrznego przymusu”. Odpowiedzialność rozumiemy z kolei jako: „obowiązek ponoszenia przewidzianych konsekwencji zachowania się własnego lub innych osób”. W jaki sposób pomóc uczniom w opanowaniu trudnej sztuki rozumnego korzystania z możliwości decydowania o sobie i nie tylko?
Wszelkie relacje między ludźmi opierają się na zaufaniu. W relacjach dorosły–dziecko, rodzic–dziecko, nauczyciel–uczeń zwykle koncentrujemy się na zaufaniu dziecka do dorosłego. Zastanawiamy się nad tym, kiedy dzieci ufają dorosłym i co jako dorośli powinniśmy robić, by dzieci nam ufały. Warto jednak podkreślić, że każde zaufanie zakłada wzajemność. Czy jesteśmy w stanie wyobrazić sobie sytuację, że obdarzamy zaufaniem osobę, która zupełnie nam nie ufa? Mało prawdopodobne. Pewna doza ufności jest potrzebna u obu stron relacji. Zatem także w relacji dorosły – dziecko zaufanie dziecka do dorosłego musi iść w parze z zaufaniem dorosłego do dziecka. Warto zatem postawić sobie pytanie, czy my dorośli mamy zaufanie do dzieci.
Kocha, lubi, szanuje... A jeśli nie kocha ani nie lubi? Czy w życiu chodzi o to, aby kochać wszystkich dookoła? Raczej nie, ale na pewno chodzi o to, aby szanować siebie nawzajem i respektować cudze granice. Jak nauczyć tego dzieci?
Mamy potrzebę niesienia pomocy, szukamy sposobów na życie razem w rzeczywistości, która nas rozdziela. Po drugiej stronie tej relacji jest ten, kto czeka na wsparcie. Jak go udzielić, skoro nie można się spotkać? Jak realizować szlachetne idee wolontariatu w czasie pandemii?
Pomimo wciąż rozwijającego się ruchu body positive1, nastolatki w dalszym ciągu ulegają presji mediów społecznościowych, w których króluje idealizacja wyglądu. Jak zatem wzmocnić u uczniów poczucie akceptacji własnego ciała oraz samych siebie? Jak wspomóc młodzież w procesie wypracowywania szacunku i miłości do siebie?
Zgodnie z danymi GUS szacuje się, że w samym tylko 2021 r. do Polski przybędzie około 220 tys. osób spoza jej granic z zamiarem osiedlenia się. Wielu cudzoziemców przybywa z całymi rodzinami, w tym dziećmi, które zgodnie z obowiązującym prawem stają się beneficjentami polskiego systemu oświaty. Zjawisko migracji mimo pandemii nasila się, dlatego dobrze, aby pracownicy szkół byli gotowi stawić czoło wyzwaniom, jakie niesie ze sobą praca z uczniem z innego kręgu kulturowego.
Przedstawiam Państwu opisy dwóch przypadków z własnej praktyki zawodowej, by na konkrecie pokazać, jakie zachowania czy stany mogą stanowić wskazówki do rozpoznania kryzysu psychologicznego u ucznia. Dane bohaterów każdego case study zostały zmienione tak, aby uniemożliwić identyfikację konkretnych osób.