Złość to dla wielu osób problematyczna emocja. Często doświadczamy trudności w radzeniu sobie z własną złością, a także ze złością, której doświadczają inni w naszym otoczeniu. Jak wyrażać złość, by nie krzywdzić innych, ale pozostać też w zgodzie z własną potrzebą jej wyrażenia? Jak wykorzystać jej potencjał?
Kategoria: Artykuły z czasopisma
Od dłuższego czasu wszyscy – nauczyciele, pedagodzy, terapeuci – zmagamy się z istnieniem takich problemów, jak: depresja dzieci i młodzieży, zaburzenia lękowe, samookaleczenia lub inne negatywne zjawiska mniej lub bardziej związane z pandemią (przykładowo odmowa powrotu do szkoły w momencie przywrócenia nauki stacjonarnej). Nie wolno jednak zapominać, że „typowe” szkolne trudności nie zniknęły i nadal mają swoją moc.
Badania i eksperci jednogłośnie potwierdzają fakt, że od lat stan psychiczny dzieci i młodzieży jest w bardzo złej kondycji. Depresja i autoagresja to problem, który dotyczy coraz większej liczby uczniów. Jak pomóc dzieciom i nastolatkom w kryzysie psychicznym? Rozmawiamy o tym z Małgorzatą Gołotą, autorką książki Żyletkę zawszę noszę przy sobie.
W związku z rosnącą liczbą zachorowań na depresję wśród uczniów warto opracować w szkole procedurę postępowania wobec ucznia, który swoim zachowaniem budzi niepokój. Z uwagi na właściwe kompetencje oraz wiedzę znaczna część działań może spoczywać na szkolnym pedagogu lub psychologu.
Od wielu lat, gdy rok szkolny zbliża się ku końcowi, resort edukacji informuje o planowanych zmianach w systemie polskiej oświaty. Tym razem mają one dotyczyć samych nauczycieli, w tym specjalistów szkolnych świadczących pomoc psychologiczno- -pedagogiczną. Oto, co nas czeka od 1 września 2022 r.
Jednym z podstawowych elementów warsztatu pracy specjalisty szkolnego jest znajomość przepisów prawa oświatowego. W pierwszej kolejności tych, które bezpośrednio odnoszą się do bycia nauczycielem oraz tych, które regulują kwestie pełnionej przez niego funkcji pedagoga/psychologa szkolnego. W drugiej kolejności przepisów dotyczących uczniów, z którymi bezpośrednio pracuje, oraz spraw, którymi się zajmuje w odniesieniu do swoich podopiecznych.
Jaka jest kondycja psychiczna dzieci i młodzieży po dwóch latach pandemii? – alarmujące wyniki badań
Badanie zorganizowane przez redakcję magazynu „Małe Charaktery” ze wsparciem naukowców z Wydziału Psychologii i Kognitywistki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu dowiodło, że stan psychiczny i emocjonalny dzieci w okresie pandemii uległ pogorszeniu – przyznało tak 87% psychologów i pedagogów. Dzięki współpracy z zespołem ekspertów pod kierownictwem dr Karoliny Appelt, redaktor merytorycznej „Małych Charakterów”, powstał raport, który szczegółowo pokazuje problemy, z jakimi zmagają się dzieci i ich rodzice.
Kolejny niełatwy rok szkolny zbliża się ku końcowi. To oznacza, że nadszedł czas, by wnikliwie przyjrzeć się swojej dziesięciomiesięcznej pracy i podsumować zawodowe poczynania. Efektem tego ma być pisemne sprawozdanie, czyli rozliczenie się pedagoga szkolnego z tego, czym zajmował się w roku szkolnym 2021/2022.
Czy wiesz, jak istotnym aspektem w wychowaniu dzieci jest psychoedukacja? Nauka budowania pewności siebie, umiejętność mówienia nie, budowania odporności na stres i nieulegania presji rówieśniczej to tylko kilka powiązanych ze sobą tematów, które mają wpływ na rozwój kształtujących się dzieci i ich przyszłe decyzje.
Przekazywanie wiedzy jest procesem, który można optymalizować np. poprzez dobór odpowiednich materiałów edukacyjnych. Znaczenie ma także program nauczania, styl prowadzenia zajęć czy stosowanie pomocy naukowych. Rzadziej w tym kontekście mówi się o drugiej stronie transferu wiedzy, czyli przyswajaniu informacji przez umysłu ucznia. A ten powinien być przede wszystkim wypoczęty i zdrowo odżywiony.
Pierwszy krok w stronę innych powinniśmy poprzedzić krokiem ku sobie. Mosty porozumienia z innymi możemy stawiać jedynie na solidnym fundamencie samoświadomości, empatii i szacunku do samych siebie.
Dzieci i wnuki tych, którzy cudem ocaleli z zagłady lub kataklizmów, też cierpią. Jak obiekt radioaktywny doświadczenie traumy promieniuje na kolejne pokolenia. Promieniuje w sposób nieuchwytny. Bo ci, którzy przeżyli traumę, nie potrafią o niej mówić, przepracować żałoby z nią związanej. A ich milczenie może w takim samym stopniu obciążać dziecko, jak relacjonowanie mu swych utrat. Tak czy inaczej, następstwa traumy wpływają na psychikę kolejnych pokoleń. Jak to możliwe?