Jakie są warunki nadania pedagogowi kolejnego stopnia awansu zawodowego? Jakie przepisy regulują przebieg ścieżki awansu zawodowego po zmianie prawa oświatowego? Jakie są regulacje przejściowe w tym zakresie? Zapraszamy do zapoznania się z materiałem, w którym znajdą Państwo odpowiedzi na te i inne pytania.
Autor: Małgorzata Łoskot
Absolwentka Akademii Pedagogiki Specjalnej w Warszawie. Redaktor prowadząca czasopisma „Głos Pedagogiczny”, pedagog specjalny, socjoterapeuta. Autorka popularnych programów szkoleniowych dla nauczycieli oraz programów profilaktycznych dla młodzieży. Czynnie angażuje się w pomoc dzieciom z rodzin dysfunkcyjnych.
Planowanie jest podstawowym elementem budowania profesjonalnego warsztatu pracy pedagoga szkolnego. Zapobiega przypadkowości i dowolności jego działania. Jego celem jest uzyskanie jasnego wyobrażenia na temat tego, co trzeba zrealizować obowiązkowo, co chce się i można zrealizować i w jakim celu, a zaplanowane konkretne działania będą następstwem wyobrażenia sobie sposobów, w jaki ma to przebiegać.
W roku szkolnym 2017/2018 podnoszenie jakości edukacji włączającej w placówkach systemu oświaty jest jednym z podstawowych kierunków realizacji polityki oświatowej państwa, a więc także priorytetem ministra edukacji.
W latach 60. i 70. ubiegłego stulecia był w telewizji taki program dla dzieci i młodzieży, który zwał się „Niewidzialna ręka”. Jego formuła zakładała wyrobienie w młodych ludziach potrzeby bezinteresownego pomagania innym, zwłaszcza osobom starszym i chorym. To, co wtedy wyczyniały tysiące dzieciaków – tak, by nie dać się nikomu zobaczyć, pozostawiając jedynie znak odbitej dłoni – było wolontariatem na miarę tamtych czasów, moderowanym przez tajemniczego i niewidzialnego dla telewidzów „opiekuna”. Co tydzień odczytywał on meldunki napływające od dzieciarni z całej Polski, pokazujące: kto, gdzie, komu i w jaki sposób udzielił pomocy. Na powitanie i pożegnanie zawsze przypominał: Niewidzialna ręka to także ty.
Z danych statystycznych wynika, że ponad 8–10% ogólnej liczby porodów w Polsce dotyczy młodych dziewcząt w wieku 12–19 lat. Jest to ponad 20 tys.nastolatek rocznie, które muszą w tak młodym wieku wziąć na siebie odpowiedzialność za drugiego człowieka, za troskliwe opiekowanie się nim i odpowiednie wychowanie.
Wśród półmilionowej rzeszy nauczycieli są osoby postrzegane od blisko 45 lat jako „szkolna ekipa do zadań specjalnych”. To pedagodzy szkolni, wspierani czasem przez szkolnych psychologów. Najlepiej dostępni specjaliści tzw. pierwszego kontaktu, którzy świadczą pomoc psychologiczno-pedagogiczną członkom szkolnej społeczności.
Od wielu lat pojęcie „wielospecjalistyczna ocena poziomu funkcjonowania ucznia” znane jest nauczycielom i szkolnym specjalistom, którzy bezpośrednio pracują z uczniem posiadającym orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego ze względu na niepełnosprawność, niedostosowanie społeczne lub zagrożenie takim niedostosowaniem. Mimo to właściwe jej dokonywanie nadal
pozostawia wiele do życzenia.
Planowanie pełni w naszym zawodowym życiu kapitalną rolę. Po pierwsze: nadaje podejmowanym działaniom strukturę zorganizowaną i jest niezbędnym czynnikiem warunkującym ich powodzenie. Po drugie: oszczędza wysiłek i czas pracy, przeciwdziała przypadkowości, zapobiega chaosowi w realizacji przyjętych celów. Po trzecie: umożliwia systematyczną kontrolę przebiegu podjętych działań i daje rzeczywistą podstawę do oceny uzyskiwanych wyników.
Perspektywa zbliżających się wakacji pobudza wyobraźnię o czasie beztroskiej swobody i prawdziwie zasłużonego odpoczynku. Z chwilą otrzymania świadectwa szkolnego uczniowie wymazują z pamięci na dwa miesiące to, co łączy ich ze szkołą. Nauczyciele, pedagodzy i wychowawcy też mają taką potrzebę i chętnie by to zrobili. Jednak niektórzy biorą głęboki wdech i jeszcze przed zasłużonym urlopem podejmują próbę przygotowania się na nowy rok szkolny.
Podsumowanie pracy wychowawczo-profilaktyczno-pomocowej polega na opracowaniu pisemnego sprawozdania z realizacji działań zaplanowanych na początku roku szkolnego. Dla każdego nauczyciela to wymóg ustawowy, wynikający z nadzoru pedagogicznego pełnionego przez dyrektora nad realizacją wszystkich zadań statutowych placówki, którą zarządza.
Kto bez trudności, łatwo i przyjemnie dla siebie i innych, przebrnął przez okres własnego dojrzewania – niech pierwszy rzuci kamieniem. Ja chowam ręce w kieszenie, bo doskonale pamiętam, jak często mama mawiała: Jestem uparta i cierpliwa, więc przeżyję to twoje dorastanie! Te słowa wiele razy sprowadzały mnie na ziemię w trudnych relacjach z nastolatkami, prywatnie i zawodowo.
Termin „terapia” wywodzi się z greckiego słowa „therapeuéin” i oznacza „opiekować się, oddawać cześć”, a w znaczeniu szerszym – „leczyć”.
Jest procesem zaplanowanym, obejmującym różne płaszczyzny działania terapeuty, nakierowanym na jednostki z różnorodnymi zaburzeniami. W odniesieniu do dzieci i młodzieży szkolnej działania terapeutyczne mają na celu usprawnianie, korygowanie i kompensowanie wszelkich funkcji i sprawności utrudniających prawidłowy ich rozwój we wszystkich sferach: ruchowej, intelektualnej, osobowościowej, emocjonalnej i społecznej.