Patchwork to metoda szycia, w której zszywa się małe kawałki materiału w większą całość, tworząc nowy wzór. Każdy element na pierwszy rzut oka wygląda jakby był z innej bajki, różne są tkaniny, faktury, wzory, kolory, ale wszystko razem tworzy piękną całość. Tym terminem określa się również „posklejaną” rodzinę, w której owe „kawałki” stanowią obecni partnerzy, byli partnerzy, wspólne dzieci, jak i te pochodzące z poprzednich związków, teściowie, eksteściowie oraz pozostali krewni, wchodzący w skład starej i nowej struktury rodziny.
Autor: Małgorzata Łoskot
Absolwentka Akademii Pedagogiki Specjalnej w Warszawie. Redaktor prowadząca czasopisma „Głos Pedagogiczny”, pedagog specjalny, socjoterapeuta. Autorka popularnych programów szkoleniowych dla nauczycieli oraz programów profilaktycznych dla młodzieży. Czynnie angażuje się w pomoc dzieciom z rodzin dysfunkcyjnych.
Polska szkoła – mimo tylu reform – to nadal szkoła tradycyjna. Poczesne miejsce zajmują w niej zadania domowe, zmora wielu uczniowskich pokoleń. Zadawane są już dzieciom w „zerówkach”, a z każdym rokiem nauki zadań tych jest coraz więcej. Mimo że prawo oświatowe nawet nie zna takiego terminu, jak prace/zadania domowe, to zdaniem wielu nauczycieli są one konieczne.
Nie ma na świecie człowieka, który nigdy w życiu nie uciekł się do kłamstwa. Kłamiemy wszyscy, z różnych pobudek i z różnym skutkiem. Z badań przeprowadzonych kilka lat temu przez brytyjską firmę WKD wynika, że przeciętny człowiek kłamie 88 tys. razy w ciągu życia, średnio 1460 razy w ciągu roku, co oznacza blisko cztery kłamstwa dziennie. Tomasz Witkowski, psycholog, autor książki Psychologia kłamstwa. Motywy – strategie – narzędzia, przytacza badania, które wykazały, że statystyczny Kowalski oszukuje od dwóch do nawet dwustu razy dziennie.
Od dziesiątków lat stres należy do kluczowych problemów społecznych. Zyskał nawet miano „choroby cywilizacyjnej”, albowiem oprócz negatywnych skutków fizjologicznych, jakie wywołuje, coraz częściej zauważane są niepokojące zmiany w psychice człowieka.
Zgodnie z regulacjami ustawy Prawo oświatowe każde dziecko, realizujące obowiązek szkolny w ramach systemu oświaty ma prawo do uzyskania wsparcia w rozwoju i pomocy w nauce stosownie do swoich potrzeb rozwojowych i edukacyjnych. Szczególnym wyzwaniem są dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych, którym sprawia trudność sprostanie wymaganiom edukacyjnym, co wynika ze specyfiki ich funkcjonowania, czyli dzieci i młodzież wymagający pomocy psychologiczno-pedagogicznej.
Agresja i przemoc rówieśnicza zmieniły swoje oblicze, przenosząc się do przestrzeni wirtualnej. Młodzi ludzie coraz częściej wykorzystują sieć, by kogoś złośliwie skrytykować, brutalnie obśmiać, dosadnie obrazić lub znieważyć. Powszechność tego zjawiska powoduje, że wśród użytkowników Internetu panuje coraz większe znieczulenie na tego typu zachowania, skutkujące niestety cichym przyzwoleniem, brakiem reakcji, obojętnością.
Karta Nauczyciela to najważniejszy akt prawny regulujący wszystkie sprawy związane z prawami, przywilejami oraz obowiązkami pedagogów, który powstał w roku 1982 i od tego czasu wielokrotnie był nowelizowany. Tegoroczne zmiany w KN wprowadzone zostały na mocy ustawy z dnia 27 października 2017 r. o finansowaniu zadań oświatowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2203) Rozdział 11 – Zmiany w przepisach – art. 76. Część z nich obowiązuje już od 1 stycznia 2018 r., część wejdzie w życie dopiero 1 września 2018 r. Z tym że dla niektórych zmian przewidziano tzw. okres przejściowy, obowiązujący do 29 lutego 2020 r. Co zatem się zmieni?
Rozpoczyna się kolejna edycja ogólnopolskich egzaminów zewnętrznych: w drugiej połowie kwietnia (18–20.04) przystąpią do nich gimnazjaliści, a przez trzy majowe tygodnie (4–25.05) abiturienci szkół ponadgimnazjalnych będą zdawać maturę. Jak co roku wielu z nich dopadnie stres przed egzaminem, w trakcie egzaminu i po nim. Całkowicie nie da się go wyeliminować, ale można złagodzić jego oddziaływanie w tym trudnym dla uczniów czasie. To teraz jedno z ważniejszych zadań dla nauczycieli i wychowawców, którym na sercu leży dobro podopiecznych, rozumiejących, jak istotne są proporcje między ilością stresu pozytywnego (eustres) i negatywnego (dystres). Jak zatem umiejętnie pomóc uczniom przetrwać czas zbliżających się egzaminów? Jak sprawić, by stres stał się sprzymierzeńcem ucznia? Jak go okiełznać, żeby motywował, a nie utrudniał przygotowanie do egzaminu? Jak zdążyć z dobrym wsparciem i konstruktywną radą?
Za niespełna osiem tygodni ostatni dzwonek oznajmi, że nadszedł czas uczniowskiej laby, odpoczynku i beztroskiej zabawy. Okres ten szczególnie sprzyja nawiązywaniu nowych znajomości, próbowaniu nieznanych dotąd rzeczy, często niebezpiecznych, które mogą wpłynąć na całe dalsze życie młodych ludzi. Naszym zadaniem jest uświadamiać podopiecznym, czego powinni się wystrzegać, a jakie zachowania nie zakłócą beztroskiego wypoczynku.
Mijający rok szkolny, który czeka na podsumowanie, nie należał do najspokojniejszych. Dla wielu pedagogów był to prawdziwy sprawdzian kompetencji organizacyjnych, posiadanej wiedzy i umiejętności, jak również znajomości problemów występujących w szkolnej społeczności. Teraz przyszedł czas, by to przeanalizować, wyciągnąć wnioski i podjąć zawodowe – a być może także osobiste – postanowienia. Jednym słowem, dokonać zawodowej samooceny, czyli procesu polegającego na celowym i systematycznym zbieraniu informacji o przebiegu i wynikach swojej pracy po to, by się z niej rozliczyć oraz planować własny rozwój w różnych obszarach kompetencji zawodowych.
W przedszkolach i szkołach jest coraz więcej dzieci z chorobami przewlekłymi, które rzutują na ich rozwój psychofizyczny, emocjonalny i intelektualny, a tym samym na funkcjonowanie w roli ucznia. Z corocznych raportów podawanych przez Główny Urząd Statystyczny wynika, że systematycznie wzrasta liczba dzieci i młodzieży w wieku 5–19 lat cierpiących na choroby przewlekłe.