W klasyfikacji zawodów i specjalności zawód logopedy znajduje się pod kodem 228502 i określa osobę, która prowadzi badania i działania praktyczne w zakresie ogólnej diagnozy stanu rozwoju mowy i ogólnej terapii zaburzeń komunikacji człowieka na różnych etapach rozwoju i w różnych sferach aktywności: edukacyjnej, społecznej i zawodowej.
Dział: Warsztat pracy pedagoga
Depresja, fobia szkolna, przewlekła choroba, żałoba, rozwód rodziców... – te i inne trudne sytuacje życiowe mogą spowodować przedłużające się trudności szkolne i absencje. Jak w takich sytuacjach pracować z uczniem i egzekwować obowiązki, by dać mu możliwość wyjścia na prostą bez przyzwyczajenia się do taryfy ulgowej?
Przemoc jest zjawiskiem, które należy potępiać, eliminować, przerywać, często jednak zdarzają się przypadki, w których mamy trudności w zakresie jej rozpoznania. Niektórzy sprawcy stosują takie formy przemocy, których nie jesteśmy w stanie zauważyć. Przykładem takiego zjawiska jest gaslighting. Na czym polega i jak rozpoznać osobę nią dotkniętą?
Częstotliwość występowania zaburzeń w zakresie żywienia i odżywiania, a także liczba chorób z tym związanych rosną w zatrważającym tempie. Naukowcy, dietetycy, lekarze biją na alarm, a wszelkie fakty wskazują, że w najbliższych latach problem będzie narastał. Obecnie oprócz niewłaściwej diety równie niepokojącą kwestią jest brak aktywności fizycznej oraz nieodpowiednia ilość snu.
Na łamach „Głosu Pedagogicznego” chcemy wspierać wszystkich nauczycieli specjalistów.
Z myślą o nich stworzyliśmy nowy dział, w którym pochylimy się nad ich pracą: omówimy najważniejsze zadania i podpowiemy rozwiązania przydatne w codziennej pracy.
Na początek przyjrzymy się wymaganiom, jakie są stawiane przed terapeutami pedagogicznymi.
Zapraszamy do lektury nowego cyklu
Bezpieczna szkoła i skuteczny, a przy tym empatyczny, komunikatywny nauczyciel to podstawa systemu edukacji, który będzie wszechstronnie rozwijający.
Odpowiedzmy sobie na pytanie, czy za pokolenie bądź dwa chcemy mieć społeczeństwo złożone w przewadze z dzieci zdrowych, mądrych i zrównoważonych, czy – jak obecnie – przepełnione dziecięce oddziały psychiatryczne i rosnące trudności z prowadzeniem zajęć od najmłodszych klas?
Muzyka łagodzi obyczaje. Okazuje się jednak, że nie jest to jej jedyne oddziaływanie na ludzi.
Są osoby, dla których odpowiednie dźwięki mogą stać się źródłem narkotycznego oszołomienia.
Artykułem o e-narkotykach zapoczątkowujemy
kolejny dział w „Głosie Pedagogicznym”, poświęcony nowym
i trudnym zjawiskom w rzeczywistości szkolnej
oraz nowoczesnym rozwiązaniom w pracy pedagoga
Bez wątpienia pojawienie się nowoczesnych technologii diametralnie
zmieniło ludzką rzeczywistość, a co za tym idzie – i nasze życie.
Dzisiaj już nikt z nas nie wyobraża sobie świata bez internetu, komputera, komórki – te dobra na stałe zagościły w naszej codzienności.
I stały się dla nas źródłem zarówno korzyści, jak i zagrożeń.
Różnice pokoleń istniały od zarania dziejów, ale w obecnym świecie są one szczególnie widoczne.
Dzisiejszy młody człowiek przedstawicielom innych pokoleń może wydawać się mocno odmienny.
Główną przyczyną takiego stanu rzeczy jest rozwój technologii informacyjno-komunikacyjnych i rozszerzona rzeczywistość.
Zjawisko stresu pourazowego zostało zdefiniowane całkiem niedawno. Początkowo badacze problemu uważali, że zdarza się ono jedynie u osób dorosłych, ale obecnie wiadomo, że problem równie często dotyczy dzieci i młodzieży. Jak powinna przebiegać praca z uczniem dotkniętym tym zespołem?
Istnieje ugruntowana obiegowa opinia, że dzieci są albo niewystarczająco mądre, albo „zdolne, ale leniwe”. Ta pierwsza definicja dotyczy dzieci niezbyt lotnych, ta druga – tych, które obiektywnie mają możliwości intelektualne (zwykle szacowane „na oko”), ale z jakiegoś powodu ich nie wykorzystują. W ocenie większości dorosłych powód jest oczywisty i jest nim lenistwo. Bo przecież gdyby tylko popracowały, mogłyby mieć wspaniałe wyniki, gdyby tylko chciały… I tu pojawia się pytanie: dlaczego nie pracują, dlaczego nie chcą?